«پارکینسون» درمان قطعی دارد؟

دیدارنیوز: یک متخصص مغز و اعصاب گفت: پارکینسون درمان قطعی ندارد، اما می‌توان با روش‌های درمانی از روند پیشرفت بیماری جلوگیری کرد.

امیرحسین حبیبی در مورد بیماری پارکینسون اظهار کرد: ایجاد حالت‌های کند در افراد به لحاظ حرکتی همچون لرزش چانه از نشانه‌های مهم ابتلای فرد به بیماری پارکینسون است و مبتلا شدن به این بیماری قابل پیشگیری نیست و می‌توان روند بیماری را بعد از ابتلا، کنترل و پیشرفت آن را کندتر و کنترل کرد.

وی با اشاره به نقش تاثیرگذار ورزش و فعالیت‌های روزانه در به تاخیر انداختن ابتلا به پارکینسون اظهار داشت: پرهیز یا مصرف ویتامین‌ها، مکمل‌ها و دارو‌های خاص که بتواند از ابتلا به بیماری پارکینسون جلوگیری کند، ثابت نشده است مگر در مواردی که ایجاد تاخیر در روند پیشرفت بیماری داشته باشند.

این متخصص مغز و اعصاب ادامه داد: فقط لرزش در اندام نشانه بیماری پارکینسون نیست چرا که نوعی از پارکینسون بدون لرزش نیز وجود دارد و در حقیقت، ایجاد حالت‌های کند در افراد به لحاظ حرکتی یعنی وضعیتی که فرد قدرت انجام کار دارد، اما سرعت انجام دادن کار کاهش می‌یابد همچون کندی در راه رفتن نشانه مهمی از ابتلای فرد به بیماری پارکینسون است.

به گفته وی، اصلی‌ترین و مهمترین روش تشخیص بیماری پارکینسون را معاینات بالینی توسط پزشک متخصص است و موارد استفاده از روش‌های تصویربرداری و MRI برای بیماری‌هایی است که تشابه علامتی با بیماری پارکینسون دارند.

این متخصص مغز و اعصاب گفت: امروز شاهد پیشرفت درمانی بیماری پارکینسون در سطح جهان و ایران هستیم و تقریبا همه تکنیک‌های درمانی روز از لحاظ دارو درمانی و جراحی در کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد و هیچ تفاوتی در مراحل درمان این بیماری در ایران با دیگر کشور‌ها نیست.

پارکینسون اختلال پیشرونده سیستم عصبی است
حبیبی در مورد لرزش اندام سالمندان مبتلا به پارکینسون اظهارکرد: لرزش در اندام سالمندان از علائم پارکینسون در این افراد است که این حالت در زمان استراحت اتفاق می‌افتد و این لرزش نیز شامل فک، چانه، دهان و زبان باشد. چرا که این بیماری نوعی اختلال پیشرونده سیستم عصبی است که بر حرکت بیمار تاثیر می‌گذارد.

به گفته وی، علائم در پارکینسون به تدریج و گاهی فقط با یک لرزش کوچک در یک دست که فرد به سختی متوجه آن می‌شود، آغاز خواهد شد.

این متخصص مغز و اعصاب ادامه داد: با توجه به صنعتی شدن جامعه، نحوه ناصحیح سبک زندگی، استرس‌ها و اضطراب‌های ناشی از شرایط زندگی و اقتصادی این بیماری در سنین جوانی نیز شیوع می‌یابد.

حبیبی در مورد امید به زندگی در بیماران مبتلا به پارکینسون تصریح کرد: با توجه به اینکه این بیماری درمان قطعی ندارد، اما امید به زندگی و طول عمر بیماران مبتلا با مصرف دارو‌ها و کاردرمانی در مراحل اولیه بیماری افزایش می‌یابد.

وی با بیان اینکه سن به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار در طول عمر بیماران مبتلا به پارکینسون است، گفت: این بیماری بیشتر در بعد از ۶۰ سالگی تشخیص داده می‌شود که علاوه بر این وجود سایر بیماری‌ها و زمین خوردن زیاد در ابتلای پارکینسون تاثیرگذار است.

منبع:سیناپرس