بعد از ماجرای تلخ و جنجالی رقابت ناهید کیانی و کیمیا علیزاده در المپیک توکیو و کسب مدال طلای تکواندو آسیا توسط ناهید، ما بی‌نهایت منتظریم المپیک بعدی از راه برسد تا آنچه در المپیک توکیو مغفول ماند را جبران کنیم. همه ما یک حمایت کامل هشتاد و چند میلیون نفری به «ناهید کیانی» دختر تکواندوکار کشورمان بدهکار هستیم.
دیدارنیوز: تقریبا یک سال پیش در روزی که ناهید کیانی در المپیک توکیو با قرعه کیمیا علیزاده روبه‌رو شد دوقطبی بدی شکل گرفت. به دلایل گوناگون سیاسی- اجتماعی هم کیانی هم علیزاده نتوانستند به عنوان یک ورزشکار ایرانی از حمایت حداکثری هموطنان‌شان بهره‌منده شوند و این غم‌انگیزترین داستان مبارزه این دو دختر ایرانی در آوردگاه المپیک بود.
در این میان کیانی بیشتر مظلوم واقع شد. او بدون اینکه تاثیری در شکل‌گیری وقایع داشته باشد در یک موقعیت پیچیده قرار گرفت. موقعیتی که باعث شد عده‌ای باخت او را بخواهند. حتی آن‌هایی که مصرانه امیدوار بودند کیانی برنده مبارزه باشد هم دلایل دیگری جز موفقیت ورزشکار کشورشان داشتند. در چنین فضای غبارآلودی ناهید کیانی راهی المپیک شد، مبارزه کرد و به ایران بازگشت درحالی که احتمالا از خودش می‌پرسید چرا من نباید مثل همه ورزشکاران کشورم در المپیک مورد حمایت هشتاد و چند میلیون نفری قرار بگیرم؟ آن موقع خیلی‌ها فهمیدند چه جفایی در حق این دختر شده است.
کیانی بعد از مسابقه مقابل علیزاده و آن همه حاشیه در اینستاگرامش معصومانه نوشت: «من نمی‌دانستم که روزی در بزرگ‌ترین آوردگاه زندگیم در نقطه‌ای که سال‌ها برای رسیدن به آن تلاش کرده بودم قرار است مقابل هموطنم بایستم، مقابل دوستی که بخشی از خاطرات دوران ورزشی من است. من چه باید می‌کردم؟ سیاست در مقابل‌مان قد علم کرده بود، نمی‌دانم چه بر سر جهان آمده که زور ورزش به سیاست نرسید و پرچم المپیک تنها به نمادی بی‌توجه تبدیل شده که شعار صلح سر می‌دهد. تمام این چند روز زندگی‌ام با بهت گذشت...» او در ادامه به مردم یادآوری کرد که ناهید کیانی است. به آن‌هایی که او را نماینده یک تفکر سیاسی می‌دانستند گوشزد کرد که یک دختر ورزشکار ایرانی است بدون اینکه نماینده جریان یا گروهی باشد. کیانی نوشت: «مردم سرزمینم من از جنس خود شما هستم. از جنس مردم عادی از جنس درد‌های حقیقی، ببخشید اگر نتوانستم تمام خود باشم...»
از همان روز بسیاری از دنبال‌کنندگان ورزش امیدوار بودند کیانی در یک آوردگاه بزرگ دیگر به میدان برود تا تمام‌قد از او حمایت و برایش آرزوی موفقیت کنند. آرزو داشتند تکواندوکار جوان کشورمان بتواند صاحب موفقیت و مدال شود. کیانی هم ثابت کرده بود این پتانسیل را دارد که تبدیل به یکی از مدال‌آوران زن ایران در مسابقات آسیایی و جهانی شود. او فقط نیاز داشت با آرامش و بدون تنش‌های سیاسی- اجتماعی کارش را پیش ببرد. بدون اینکه برد و باختش معنایی فراتر از یک مسابقه ورزشی به خود بگیرد.
این اتفاق صبح دیروز در مسابقات تکواندوی قهرمانی آسیا در کره‌جنوبی رخ داد. کیانی نماینده وزن منهای ۵۳ کیلوگرم کشورمان در روز نخست مسابقات دست به کار بزرگی زد و با شکست دادن همه رقبای خود به نشان طلا دست پیدا کرد. کیانی دور نخست استراحت داشت و سپس ۲ بر یک (راند اول ۸-۳) و (راند دوم ۱۵-۳) برابر کانابال از فیلیپین به برتری رسید. قهرمان آسیا در دیدار دوم نیز با برتری ۲ بر صفر (راند اول: ۶-۴) و (راند دوم ۱۲-۲) برابر «وانگ ژیالو» از کشور چین به فینال راه پیدا کرد. ناهید کیانی نماینده شایسته وزن ۵۳- کیلوگرم کشورمان در مبارزه پایانی برای کسب مدال طلا به دیدار «چاروس کامایوا» نفر ۱۳ رنکینگ جهانی و دارنده مدال طلا قهرمانی آسیا و ارتش‌های جهان از ازبکستان رفت و درنهایت ۲ بر صفر و با نتایج ۷ بر ۲ و ۱۷ بر ۹ صاحب پیروزی شد و با شایستگی روی سکوی نخست ایستاد.
این مدال که در حالت عادی بسیار ارزشمند است با اتفاقاتی که در یک سال گذشته برای کیانی رخ داد معنای متفاوت و عمیق‌تری به خود می‌گیرد. این تکواندوکار کشورمان بعد از پشت سر گذاشتن یک دوره سخت به این عنوان دست پیدا کرده است. حالا همه می‌دانند او ناهید کیانی است. یک ورزشکار مستقل که فقط می‌خواهد در زمین مبارزه برای اهدافش بجنگد. او نه وسیله‌ای برای تنبیه دیگران است و نه آینه عبرت. او نه دستاویزی برای سیاسی‌کارهاست و نه قربانی شرایط از پیش تعیین نشده. او یک ورزشکار نخبه است که می‌تواند در خاک کره‌جنوبی مهد تکواندو به مدال طلای آسیا دست پیدا کند.
حالا کیانی باید اراده‌اش را نشان بدهد برای آوردگاه‌های بعدی. برای مسابقات جهانی و از همه مهم‌تر المپیک ۲۰۲۴ پاریس. او تنها ۲۳ سال سن دارد و حداقل دو المپیک دیگر را می‌تواند تجربه کند. کیانی بعد از مبارزه‌اش با علیزاده گفته بود سال‌ها منتظر المپیک توکیو بود و عدد ۲۰۲۰ (سال برگزاری المپیک) را در تمامی پسوردهایش استفاده می‌کرد. حالا او باید بداند همان اندازه که خودش مشتاق المپیک پاریس است ما نیز بی‌نهایت منتظریم المپیک بعدی از راه برسد تا آنچه در المپیک توکیو مغفول ماند را جبران کنیم. همه ما یک حمایت کامل هشتاد و چند میلیون نفری به دختر تکواندوکار کشورمان بدهکار هستیم.
علی ولی‌اللهی - اعتماد
