لیگ بیست‌ویکم برای استقلال، یک تجربه فراموش‌نشدنی بود. یک فصل سراسر دلچسب که درخشان به نظر می‌رسید. این کاری بود که فرهاد و تیمش انجام دادند. تیمی که برای نباختن و تسلیم‌نشدن ساخته شده بود.
دیدارنیوز: استقلال فصل را بدون باخت به پایان رساند تا خاص‌ترین قهرمانی تاریخ لیگ برتر به نام مجیدی و شاگردانش به ثبت برسد.
با سپری شدن آخرین مسابقه فصل استقلال، رکورد بزرگ و تاریخی آنها بالاخره قطعی شد. حالا تیم فرهاد مجیدی، اولین تیم تاریخ رقابت‌های لیگ برتر ایران است که در طول یک فصل کامل، هرگز مسابقه‌ای را با شکست به پایان نمی‌رساند. اتفاقی که در تمام تاریخ ادوار لیگ، برای هیچ تیمی رقم نخورده است. استقلال در آخرین مسابقه فصل، نمایش چندان خوبی نداشت. به نظر می‌رسد پر شدن سکو‌ها و هیاهوی زیاد ورزشگاه، روی بازی نفرات این تیم تاثیر گذاشته بود. علاوه بر این، نتیجه این بازی تاثیری در وضعیت ۲ تیم نداشت و همین مسئله، جنگجویی بین نفرات را به حداقل رساند. با این وجود هیچ تماشاگری تنها برای دیدن این بازی به آزادی نرفته بود. همه آن تماشاگر‌ها به استادیوم رفته بودند تا جشن قهرمانی تیم‌شان را در پایان لیگ بیست‌ویکم تماشا کنند. اتفاقی که سرانجام رخ داد و استقلال بعد از ۹ سال، سکوی اول لیگ برتر را در اوج اقتدار و با شایستگی کامل تسخیر کرد.
آبی‌ها سال‌های بسیار سختی را پشت سر گذاشتند. سال‌هایی با ناکامی‌های پیاپی و تغییرات مداوم روی نیمکت و در کادر مدیریت. آنها، اما بالاخره از میان بیراهه‌های زیادی که در مسیرشان بود، راه را پیدا کردند. استقلال با فرهاد، به ثبات رسید. ضعف‌هایش را به شکل خیره‌کننده‌ای در پنجره نقل و انتقالات پوشش داد و فصل را با اعتماد به نفس قابل توجهی شروع کرد. مجیدی به‌خوبی توانست به قولش برای بازگرداندن شخصیت قهرمانی به اردوی استقلال عمل کند. این تیم در طول فصل، دیگر متزلزل نبود، تردید نداشت و از همان ابتدای راه کاملا آماده به نظر می‌رسید تا یک موفقیت فراموش‌نشدنی را جشن بگیرد. هیچ کس نمی‌تواند شایستگی این تیم برای بردن لیگ را زیر سوال ببرد. تیمی که حتی یک‌بار هم بازنده از زمین خارج نشده، بدون تردید تیم شایسته‌ای برای رسیدن به جام قهرمانی است.
استقلالی‌ها در این فصل، ماجرا‌های ریز و درشتی را پشت سر گذاشتند، اما هر بار توانستند به خوبی خودشان را به ریل پیروزی برگردانند. اواسط نیم فصل اول چند تساوی پیاپی، هواداران باشگاه را نگران کرد، اما آرامش دوباره به این تیم برگشت و استقلال توانست باز هم خودش را در قامت مدعی شماره یک قهرمانی مطرح کند. شاید کلیدی‌ترین لحظه فصل برای آنها، وقتی بود که توانستند از شکست در دربی فرار کنند. گل ژستد شاید فقط یک امتیاز داشت، اما آخرین امید‌های بازگشت رقیب سنتی به کورس را از بین برد. نکته مهم درباره استقلال این بود که تک‌تک نفرات در آن روی یک هدف متمرکز شده بودند و آن هدف، بردن لیگ برتر بود. این شور و شوق برای رسیدن به موفقیت حتی در بین مهره‌های ذخیره تیم هم دیده می‌شد. بازیکنانی که گاهی از کمترین زمان ممکن برای زدن یک گل حساس استفاده می‌کردند. همین اراده جمعی هم بود که این تیم را به یک قهرمانی سزاوارانه در فوتبال ایران رساند. تیمی که از همان شروع فصل به‌خوبی می‌دانست که چه می‌خواهد و به‌خوبی از ابزارش استفاده کرد تا بتواند آن‌چه می‌خواهد را به دست بیاورد.
لیگ بیست‌ویکم برای استقلال، یک تجربه فراموش‌نشدنی بود. یک فصل سراسر دلچسب که درخشان به نظر می‌رسید. این کاری بود که فرهاد و تیمش انجام دادند. تیمی که برای نباختن و تسلیم‌نشدن ساخته شده بود. تیمی که دروازه‌بانش بیشترین کلین‌شیت (۱۸) را در لیگ برتر انجام داد و کمترین گل را خورد (۱۰ گل) و از آن مهم‌تر با ۶۸امتیاز، رکورد امتیاز گرفتن در لیگ برتر را هم جا‌به‌جا کرد. آنها نباید در چنین موقعیتی متوقف شوند. این تیم به شرط حفظ بازیکن‌های کلیدی، کادر فنی و فرم خوبش، قادر خواهد بود حتی کار‌های بزرگ‌تری انجام بدهد. این می‌تواند فقط شروع مسیر مجیدی و تیمش باشد. تیمی که تا همین‌جا هم تاریخ‌ساز شده، اما در فوتبال همیشه جام‌های بیشتری برای بردن و رکورد‌های بیشتری برای شکستن وجود دارند. آنها نباید با همین موفقیت راضی شوند و دست از تلاش برای مبارزه‌های بزرگ‌تر بردارند.
