کشور بلژیک در حالی از قرنطینه کشورش در برابر آبله میمونی می‌گوید که سازمان بهداشت جهانی هم نسبت به شیوع آن هشدار داده و حالا انتشار خبر ابتلای یک نفر به این ویروس در ایران جامعه را نسبت به شیوع آبله میمونی نگران کرده است؟
دیدارنیوزـ نسرین نیکنام: کم کم داشت خبرهای ناراحت کننده و انتشار آمارهای سه رقمی فوتی های ناشی از کرونا تمام می شد که خبر شیوع ویروس جدیدی به نام آبله میمون دوباره موجی از نگرانی را در میان مردم دنیا به وجود آورد.
عده ای همان روزهای اول شیوع آن را به صورت گسترده تکذیب می کردند و معتقد بودند این ویروس فضایی برای جولان دادن ندارد به ویژه در کشورهایی که واکسن آبله را تزریق کرده باشند، اما کم کم موضوع شیوع آن تغییر کرد و تا دیروز راه انتقال آن از حیوان به انسان کمی دور از ذهن بود.
حالا در برخی از خبرها انتقال آن در میان انسان‌ها به دلیل رابطه جنسی به ویژه در همجنس‌گراها در صدر اخبار کشورهای اروپایی قرار گرفته و "تدروس آدهانوم" دبیر کل سازمان بهداشت جهانی هم در سخنرانی خود در ژنو، جایی که کارشناسان آژانس بهداشت سازمان ملل درباره شیوع آبله میمونی در ده ها کشور در حال بحث و تبادل نظر بودند، این مسائل را مطرح کرد؛ البته او این را هم اضافه کرد که جهان با چالش‌های بزرگی همچون همه گیری کووید-۱۹، آبله میمونی و جنگ مواجه است.
از آنجایی که هنوز اظهار نظر رسمی و جدی درباره نحوه مواجهه با آبله میمون مطرح نشده اما کشور بلژیک بیستم ماه می پس از ثبت یک مورد عفونت در کشورش بحث قرنطینه اجباری را مطرح و دوره قرنطینه آن را ۲۱ روز در نظر گرفته است و دلیل آن را هم شیوع این ویروس در ۱۴ کشور اعلام کرد و نکته مهم اینکه قرنطینه اجباری آبله میمونی در بلژیک در حالی مطرح شده که پزشکان انگلیسی نسبت به افزایش قابل توجه موارد ابتلا هشدار داده و واکنش دولت برای مهار شیوع آن بسیار حیاتی است.
پیشتر تعداد مبتلایان به این ویروس در کشور انگلستان حدود ۹ نفر اعلام شده بود و حالا با اضافه شدن ۱۱ نفر دیگر به این آمار مجموع آنها به ۲۰ نفر رسیده است.
علیرغم اینکه کشور درگیر این ویروس شده است و نشستی هم در مقر سازمان ملل برای اتخاذ یک تصمیم مهم برای مقابله با این ویروس برگزار شده اما پزشکان همچنان تاکید دارند آبله میمونی معمولا خفیف است و اکثر بیماران طی چند هفته بدون درمان بهبود پیدا می کنند و دلیل ابتلا به آن را هم از طریق تماس بسیار نزدیک با فرد آلوده می دانند.
بیشتر بخوانید: آبله میمون جای کرونا را می‌گیرد؟
در چند روز گذشته متخصصان بیمارهای عفونی اظهار نظرهای متعددی را در این باره مطرح کرده اند، اما در جمع‌بندی، همه متفق القول می گویند واکسیناسیون آبله در دوران کودکی در بدن ایمنی ایجاد می کند.
از سوی دیگر خبر رسیده که این ویروس تا همسایگی ایران یعنی کشور ترکیه هم رسیده، هر چند وزارت بهداشت این کشور خبر مذکور را تکذیب کرده است اما همین موضوع و نگرانی از شیوع آن در ایران در سکوت خبری مسوولان خاطرات دی و بهمن سه سال پیش را در ذهن مردم زنده کرده است همان زمانی که شیوع کرونا تکذیب اما چند ماه بعد به فاجعه بزرگتری تبدیل شد.
پیام طبرسی رئیس بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری در گفت و گویی به این موضوع اشاره کرده که ویروس آبله میمون ویروس جدیدی نیست و بیشتر هم در کودکانی ظاهر می شود که واکسینه نشده باشند.
او با جمله آبله میمونی قابلیت ایجاد پاندمی مانند کرونا را ندارد خیال همه را راحت کرد اما او به این موضوع هم اشاره داشت به شرط اینکه ویروس دستکاری نشده باشد اما در نهایت او به گزارش سازمان بهداشت جهانی اتکا می کند و می گوید: مرگ و میر آبله میمون در کشورهای مختلف بالا نیست و خود ویروس هم همان ویروس شناسایی شده در کشورهای آفریقایی است.
رئیس بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری با اشاره به اینکه وزارت بهداشت اوضاع را رصد کرده و تحت کنترل دارد می افزاید: اگر نیاز باشد این واکسن در کشور تولید خواهد شد اما به عقیده من نباید در کشور هراس ایجاد کرد زیرا این بیماری نمی تواند کل جامعه را درگیر کند.
اما درست یک روز پس از صحبت های طبرسی خبر و عکسی از یک فرد مبتلا که ابتلای آن به آبله میمون در انستیتو پاستور منتشر شد که احتمال نرسیدن این ویروس به ایران را رد کرد و روز گذشته هم در خبرهای متفاوتی اعلام شد که دو نفر دیگر هم به آبله میمون مبتلا شده اند و موضع مهم ترین نهاد پزشکی کشور یعنی وزیرات بهداشت در برابر این خبرها سکوت است!
با استناد به حرف های این متخصص عفونی و تاکید بر اینکه ایجاد رعب و وحشت در برابری شیوع یک بیماری از ابتلا به آن سخت و بدتر است اما جامعه این انتظار را از وزارت بهداشت و مسوولان حوزه سلامت دارند که با استناد به تجربه کرونا، برای شناسایی و حتی پیشگیری از ابتلا به ویروس تمام تلاش خود را به کار گیرد و رفتاری مانند مواجهه با کرونا در پیش نگیرند که از روز اول شیوع آن را انکار کند، بعد مسیر اشتباهی را در درمان پیش بگیرد و در نهایت با اظهار نظرهای ضد و نقیض شرایط را طوری پیش ببرد که کاری از دست کسی برنیاید.
