دیدارنیوز: حقیقت آن است که پرسپولیس فعلی شباهت چندانی به قهرمان پنج دوره گذشته لیگ برتر ندارد. سرخ‌ها در بسیاری از مسابقات نمایشی آشفته، سردرگم و بدون طرح و نقشه مشخص دارند.
روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «حالا دیگر صدای انتقاد‌ها از یحیی گل‌محمدی بلندتر از هر زمان دیگری شده است؛ حالا که کم‌کم حساب نمایش‌های ضعیف پرسپولیس از دست هواداران این تیم خارج می‌شود و بعضا گل‌به‌خودی و اشتباهات عجیب بازیکنان حریف هم کار را برای سرخ‌پوشان درنمی‌آورد. در هفته چهاردهم لیگ برتر، پرسپولیس برابر پدیده مشهد به تساوی یک - یک تن داد. آن‌ها امیدوار بودند با پیروزی برابر قعرنشین مطلق لیگ برتر از توقف احتمالی استقلال و سپاهان برابر رقبای سرسختی همچون مس رفسنجان و فولاد سود ببرند و به صدر جدول برسند، اما همه چیز دقیقا برعکس شد. قرمز‌ها دو امتیاز حیاتی را در مشهد جا گذاشتند و ساعتی بعد تماشاگر پیروزی استقلال و سپاهان شدند. به این ترتیب آبی‌پوشان پایتخت با ۳۲ امتیاز به صدرنشینی ادامه دادند و در آستانه کسب عنوان قهرمانی نیم‌فصل قرار گرفتند. پرسپولیس ۲۹ امتیازی در رده دوم باقی ماند و سپاهان هم با ۲۸ امتیاز به این تیم چسبید. پرسپولیس برابر تیمی متوقف شد که از ۱۳ بازی قبلی‌اش فقط سه امتیاز به دست آورده و تنها سه بار موفق به گشودن دروازه رقبا شده بود. این دو امتیاز سوخته به نوعی رفت در کنار دو امتیاز عجیبی که پرسپولیس برابر تیم تازه صعودکرده هوادار از دست داد. شاید ارزش این امتیازات کلیدی در پایان فصل برای سرخ‌پوشان آشکار شود؛ جایی که آن‌ها رویای دبل هت‌تریک و ششمین قهرمانی پیاپی را نقش بر آب ببینند.
مقصری که دنبال مقصر است
توقف دلسردکننده پرسپولیس در مشهد، اما با اوج‌گیری انتقادات از یحیی گل‌محمدی همراه بود. سرمربی سرخ‌پوشان کوشید در پایان بازی گناه این مساوی را گردن داور بیندازد. او خطای منجر به گل پدیده را نادرست می‌دانست و به همین دلیل از محمدحسین زاهدی‌فر انتقاد کرد، اما کمتر کسی دل به دل یحیی داد. گیریم که داور یک کاشته اشتباه برای پدیده گرفته باشد. آیا این دلیل خوبی است که پرسپولیس از یکی از ضعیف‌ترین تیم‌های تاریخ لیگ برتر گل بخورد؟ اصلا چرا تیمی که در سال‌های گذشته با صلابت دفاعی‌اش شناخته می‌شد، امسال این همه آسیب‌پذیر شده است؟ به نظر می‌رسد هنوز هم ساختار تدافعی پرسپولیس مبتنی بر حضور موثر جلال حسینی است. کاپیتان چهل‌ساله قرمز‌ها در این بازی نیمکت‌نشین شد تا پدیده بدون حتی یک ضربه در چارچوب دروازه این تیم را باز کند. این آمار از آن جهت است که تنها گل میزبان را وحید امیری به اشتباه درون دروازه خودشان جا داد. واکنش کادر فنی به اتفاقات بازی، اما عالی بود. این که حسینی در نیمه دوم از نیمکت بلند شد و خودش را برای ورود به زمین گرم کرد! پرسش اینجاست که اگر یک روز جلال بازنشسته شود، پرسپولیسی‌ها چه خواهند کرد؟ چرا هیچ‌یک از نسخه‌های یحیی گل‌محمدی برای پر کردن جای حسینی نتیجه نداده است؟ در حقیقت گل‌محمدی در حالی در پی یافتن مقصر در بیرون از زمین است که بخش مهمی از افکار عمومی خود او را مقصر می‌بینند؛ مردی که بازی با بدترین تیم لیگ را فقط با یک مهاجم تخصصی شروع کرد، مردی که عمده خریدهایش برای سرخ‌پوشان به کار این تیم نیامده‌اند، مردی که رفته‌رفته پرسپولیس را به تیمی معمولی با بازیکنانی غیراثرگذار تبدیل کرده است.
نکاتی که نمی‌شود ندید
حقیقت آن است که پرسپولیس فعلی شباهت چندانی به قهرمان پنج دوره گذشته لیگ برتر ندارد. سرخ‌ها در بسیاری از مسابقات نمایشی آشفته، سردرگم و بدون طرح و نقشه مشخص دارند. عمده استراتژی قرمز‌ها روی نفوذ از کناره‌ها و استفاده از وینگر‌های خوبی مثل وحید امیری، مهدی ترابی و امید عالیشاه استوار شده، اما به‌تدریج رقبا دست پرسپولیس را خوانده‌اند و کار کم‌کم برای این تیم سخت شده است. مدافع عنوان قهرمانی نیاز به تنوع تاکتیکی دارد، اما کادر فنی هنوز در این زمینه موفق عمل نکرده است. به طور کلی پرسپولیس امسال حتی در برخی مسابقاتی که برنده شده هم به اندازه کافی خوب بازی نکرده است. به عنوان مثال تیم یحیی پیکان و ذوب آهن را در حالی شکست داد که از نظر فنی چندان زهردار نبود. برابر پیکان هر سه ضربه داخل چارچوب سرخ‌ها به گل تبدیل شد و برابر ذوب آهن هم اشتباه عجیب دروازه‌بان حریف گره کور بازی را باز کرد. پرسپولیس از هفت بازی بیرون خانه این فصلش تنها در سه مسابقه پیروز بوده و این مساله برای آن‌ها که نیم‌فصل دوم ۹ بازی بیرون از خانه دارند نکته خطرناکی است. به نظر می‌رسد یحیی گل‌محمدی و کادرش در فاصله بین دو نیم‌فصل باید به طور جدی روی رفع مشکلات تیم متمرکز شوند، وگرنه کار سخت خواهد شد.»
