بازدید شماری از مقامات وزارت تعاون، ستاد مبارزه با مواد مخدر، بهزیستی و همچنین چند تن از هنرمندان محبوب از یک کارخانه که بیشتر کارگرانش معتادان بهبودیافته هستند، سوژه خبری روز گذشته بود.
دیدارنیوز ـ سرویس اجتماعی: آفتاب آبان ماه هنوز آنقدر رمق دارد که از پنجره‌های کارخانه سرازیر شود و صورت کارگران و چرخ‌دنده دستگاه‌ها را گرم نگه‌دارد و نور امید را به قلب همه بتاباند. همه، یعنی کارگرانی که مشغول کارند، مدیران و مسئولان یک وزارتخانه و حتی سلبریتی‌های دنیای هنر که به خاطر یک دغدغه اجتماعی، تا منطقه صنعتی چهاردانگه کوبیده‌اند و آمده‌اند.
ستاره‌های امروز، اما تعداد قابل توجهی از پرسنل کارخانه هستند که صاحب کمپانی، آن‌ها را به یک دلیل خاص و شاید نابخشودنی از نگاه بسیاری از ما، اینجا جمع کرده و از آن‌ها یک متخصص ساخته تا ابزار آسایش و خوابی آرام برای ما بسازند. کارگرانی که روزگاری بلای اعتیاد به جان آن‌ها افتاده بود و آسایش را از آن‌ها و خانواده‌شان دریغ کرده بود، حالا با عنوان «بهبودیافته» در این کارخانه مشغول به کار هستند و رئیس‌شان هم حسابی پشت آن‌ها ایستاده، چه آنکه خود او نیز روزگاری دربند اعتیاد بوده و حالا پاکِ پاک است.
صبح سه‌شنبه برای اهالی خیابان نوین صنعت چهاردانگه با تماشای چهره‌های آشنا و مدیران اتو کشیده آغاز می‌شود. از مهران رجبی شوخ و طناز گرفته تا سالار عقیلی کم‌حرف و معاونان وزارت کار و رفاه اجتماعی و حتی مدیران ستاد مبارزه با مواد مخدر محو تماشای دستگاه‌های کارخانه هستند که از مشتی مفتول آهنی، طاقه‌های پارچه و پنبه‌های سفید و خاکستری، تشک خوشخواب و مبل‌های خوش‌ساخت تحویل می‌دهند و البته کارگران بالای سر آن‌ها هم مواد ممنوعه را مدت‌هاست کنار گذاشته و به مدد کار در این کارخانه، حالا به قلب اجتماع برگشته‌اند.
از همه پرجنب‌و‌جوش‌تر هم محمد ثقفی صاحب کارخانه رویال خواب آسایش است که جلوتر از همه مهمانان پرتعداد، راه می‌رود و طرز کار دستگاه‌ها و محصول نهایی را تشریح می‌کند. در میانه خط تولید وقتی یک خبرنگار از او در مورد کارگرانش می‌پرسد با اشتیاق می‌گوید: «ما اینجا حدود ۲۰۰ نفر پرسنل داریم که ۹۰ درصد آن‌ها قبلا معتاد بوده‌اند، اما حالا یک صنعتگر متخصص هستند، خود من هم جزء همین ۹۰ درصدم!»
در سالن‌های کارخانه از بوی دود خبری نیست در عوض بوی پارچه و چوب و الیاف با بوی خوش زندگی در هم آمیخته‌اند.
وعده گردهمایی بعدی در نمایشگاه کارخانه است، سازه‌ای با سقف بلند که صدا‌ها توی در و دیوارش می‌پیچد. همه مدعوین که دور می‌نشینند نشست صمیمانه «سفیران زندگی» با موضوع توسعه ظرفیت‌های کارآفرینی و اشتغال آسیب‌دیدگان اعتیاد شروع می‌شود و مجری برنامه از امام جمعه چهاردانگه می‌خواهد که گفتگو را آغاز کند. حجت الاسلام سنجری که در قفقاز درس خوانده، از مردان و زنان بلندهمت محل خدمتش می‌گوید.
دکتر جمالو معاون کاهش تقاضا و مشارکت‌های مردمی ستاد مبارزه با مواد مخدر نفر بعدی است که میکروفون را در دست می‌گیرد و تلاش‌های این ستاد می‌گوید و اینکه در سال ۱۳۹۹ رکورد کشف مواد مخدر در ایران شکسته شده است. محمدد ثقفی مالک کارخانه و میزبان برنامه نیز چند جمله‌ای بر زبان آورد و گفت که کارش را از سال ۸۴ با چهار پنج نفر آغاز کرده و امروز حدود ۲۰۰ نفر پرسنل دارد و اگر حمایت شود تا ۵۰۰ نفر را هم می‌تواند استخدام کند.
کمی بعد میکروفون به آقای صدا رسید و صوت داوودی سالار عقیلی در قالب آواز «بهار دلکش» در سالن طنین افکند که: «از آن که دلبر دمی به فکر ما نباشد...» و انگار که وصف حال معتادانی بود که فکر می‌کنند کسی به فکر آن‌ها نیست!
محمد چکشیان معاون فرهنگی و اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نیز ضمن تشکر از حضور هنرمندان در این برنامه گفت: «امکان ندارد بدون فرهنگ و هنر، ارزشی در جامعه نهادینه شود. از حضور هنرمندان در این جمع تشکر می‌کنم. در بحث اعتیاد، اشتغال نقش مهمی در جلوگیری از لغزش افراد بازتوان و افرادی که اعتیاد را کنار گذاشته اند دارد و رویکرد‌ها و مطالعات انجام شده نشان می‌دهد، مشارکت مدنی مردم و ارتقای نقش آفرینی سازمان‌های غیر دولتی عامل و فاکتور بسیار مهمی در توانمند سازی جامعه در برابر انواع آسیب‌ها و افزایش سرمایه‌های اجتماعی در فرایند توسعه پایدار ایفا می‌کند.»
مهران رجبی بازیگر شوخ و شنگ و طناز سینما و تلویزیون نیز به قرائت این بیت از حافظ بسنده کرد که: «مقام اصلی ما گوشه خرابات است / خداش خیر دهاد آن که این عمارت کرد» و به این ترتیب از محمد ثقفی تجلیل کرد. کمی بعد مسعود فروتن کارگردان قدیمی تلویزیون نیز شعری کوتاهی خواند با این عبارت که: «خدا در دل سودازدگان است، بجویید» و از حاضران خواست که خدا را در دل همین کارگران کارخانه بجویند!
فریبا کوثری بازیگر قدیمی سینما نیز از دولتمردان خواست که آسیب‌دیدگان مواد مخدر کمک کنند و گفت: «دست‌هایی که کمک می‌کنند هزار بار بهتر از لب‌هایی هستند که فقط دعا می‌کنند.» امید زندگانی بازیگر و موسیقیدان نیز آخرین نفر از جمع ستارگان هنر بود که ضمن بزرگداشت توانایی کارگران بهبود یافته گفت: «امروز از کارگران این مجموعه بسیار آموختم. جالب‌ترین نکته این بود که آن‌ها چیزی می‌ساختند که ابزار آرامش و استراحت ماست. این ابزار توسط کسانی ساخته می‌شد که خود روزگاری آسایش و آرامش نداشته‌اند!»
مدیر عامل صندوق امید و معاون بهزیستی کشور نیز سخنرانان بعدی بودند که درباره حمایت‌های دولت از افرادی که برای بهبودیافتگان از اعتیاد شغل ایجاد می‌کنند، توضیحاتی دادند.
بیرون سالن، آفتاب ظهر آبان، گرم و امیدبخش می‌درخشید و همه را به زندگی دعوت می‌کرد. کارگران در همه ایران نیز همان دم بر سر سفره مهربانی نشسته بودند.
