مسابقات جهانی کشتی آزاد و فرنگی در نروژ به پایان رسید اما موفقیتهای گوششکستههای ایران در این عرصه بزرگ بدون تردید برای سالهای طولانی در ذهن و جان مردم باقی خواهد ماند.
دیدارنیوز ـ آرش راهبر: یک روز پس از موفقیتهای کشتی ازاد در مسابقات جهانی نروژ، وقتی دوربین تلویزیونی در سالن تمرین سراغ محمد بنا رفت تا از آخرین شرایط فرنگیکاران بپرسد، سرمربی صاحبسبک و توانای کشتی فرنگی ایران یا با احتیاط یا به کنایه گفت که مدالهای کشتی آزاد سزاوار بچههای تیم ملی بوده و کشتی آزاد برادر بزرگتر کشتی فرنگی است!
تا آن لحظه شاید بسیاری از طرفداران کشتی تصور میکردند که کشتی فرنگی نمیتواند موفقیت آزادکاران را تکرار کند چرا که حسن یزدانی توانست انتقام شکست در المپیک را از تیلور آمریکایی بگیرد و پس از سالها نیز مدال طلای فوق سنگین دوباره نصیب ایران شد؛ اما به نظر میآید روحیه مبارزهطلبی و برتریجویی مثل قانون بقای انرژی از آزادکاران به تیم ملی فرنگی منتقل شد و کار به جایی رسید که آنها در کسب مدال طلا و مقام تیمی از کشتی آزاد شانه به شانه پیش رفتند و حتی سبقت گرفتند.
مسابقات جهانی نروژ طلوع دوبارهای برای کشتی ایران به دنیای ورزش شد و برای چند روز توفیق دوبندهپوشان ایران در رقابت با بهترینهای جهان، نگاه طرفداران میلیونی ورزش را به طور کامل به سوی خود جلب کرد. چند روزی فتوحات کشتیگیران نقل همه محافل و عاملی برای شادمانی و امیدواری همه اقشار جامعه و نزدیکی مردم به هم شد. واکنشهای برخی علاقمندان به عملکرد پهلوانان ایران در اُسلو، گاهی از حالت عادی و عاقلانه نیز خارج شد و انگار جنونی سرکوب شده را بیرون ریخت.
کشتی، ورزش آیینی و اساطیری ایران یک بار دیگر احاطه و سیطره خود را بر ذهن و جان مردم نشان داد و مدالهای کشتیگیران در نروژ یاد و خاطره شماری از قهرمانان قدیمی که روزگاری همین حال و هوا را به کوی و برزن آورده بودند زنده کرد. بدون شک موفقیتهای کشتیگیران ایران الهامبخش بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران نیز بود کما اینکه غرور و سربلندی نیز قابل تسری و همهگیری است و همچون فرهنگ در رگ و ریشه جامعه میدود و تاثیر مثبت بر همه نسلها میگذارد.
شاید به زعم متخصصان و آنهایی که عادت به ریزبینی دارند، مسابقات جهانی نروژ به دلیل آنکه پس از المپیک قرار داشت و شماری از قهرمانان نامدار در آن شرکت نداشتند از اعتبار بالایی برخوردار نبود. درباره درستی این نگاه باید بررسی لازم صورت بگیرد و ایدهها و نظرات کارشناسی مجال بررسی پیدا کنند اما بیتردید تاثیرات مثبت موفقیتهای کشتیگیران در اسلو، به زودی در قالب افزایش سرمایه اجتماعی کشتی خود را نشان خواهد داد.
همانطور که با قهرمانی امید نوروزی در المپیک، ناگهان فوجی از کشتیگیران فرنگی در شیراز سر برآوردند و حالا آن یک طلا به دو طلا و یک برنز رسیده، باید منتظر رویش تازه و ایجاد امید و انگیزه در بدنه کشتی ایران برای سالهای بعد بود. با وجود همه کمبودهای اقتصادی، به نظر میآید رونق تازهای در انتظار باشگاههای کشتی خواهد بود و نوجوانان زیادی روی تشک خواهند رفت تا در آینده حسن یزدانی، محمد هادی ساروی یا محمد رضا گرایی دیگری بشوند.
مردم ایران همچنان درون و بیرون تشک کشتی در جستوجوی تختیهای دیگری هستند و این موضوع مسئولیت دستاندرکاران و مدیران ورزش و خصوصا کشتی را در سراسر مملکت بیشتر و بیشتر میکند. کشتی فراتر از یک ورزش و سرگرمی برای عامه مردم ایران است و تبعات فرهنگی جذابی مثل جوانمردی و روحیه پهلوانی و جنگندگی را در وجود نسلهای مختلف زنده نگهمیدارد.
به احترام کشتی کلاه از سر برمیداریم...
