حمید سجادی گزینه قطعی معرفی شده برای وزارت ورزش و جوانان است. دونده آرام و بی‌حاشیه استقامت در روزهایی قرار است وزیر شود که ورزش ما به یک دونده صد متر نیاز دارد!
دیدارنیوز ـ سرویس ورزشی: با معرفی شدن حمید سجادی قهرمان سابق دو‌های استقامت ایران برای تصدی وزارت ورزش و جوانان، واکنش‌های متفاوتی در مورد صلاحیت او برای این پست مهم و مورد توجه مردم در افواه ورزشی شنیده می‌شود و موافقان و مخالفان او برای به کرسی نشاندن حرف خود سرگرم بحث و جدل هستند.
حمید سجادی برای افراد بالای ۴۵ سال جامعه فرد شناخته‌شده‌ای است؛ دونده‌ای که در روزگار بی‌ستاره ما در ورزش‌ها، در دهه ۶۰ و ۷۰، تنها نامی بود که توانست در عرصه آسیا مدال‌هایی به دست بیاورد و حتی در المپیک پشت سر دونده‌های مشهور آفریقا بدود و به آخر خط هم برسد! حمید سجادی در دوران ورزشی خود فردی ساکت و آرام و متمرکز بر تمرینات خود بود و تصویر چهره مصمم او با رکابیِ سبز رنگ در حالی که در صفی از دوندگان لاغراندام می‌دود برای مجله‌خوان‌های ورزشی آشنا می‌نمود.
واقعیت این است که حمید سجادی از حیث سوابق ورزشی، عناوین کشوری و بین‌المللی، تحصیلات عالی و مرتبط با ورزش قطعا گزینه مناسبی برای پست وزارت به نظر می‌رسد با این ملاحظه که در ادوار گذشته عموما اعتنایی به سرمایه‌های ورزش ایران برای انتخاب یک وزیر نشده است. سجادی البته در دوره‌ای معاون ورزشی همین وزرات‌خانه بوده و تجربه اداره یک باشگاه ورزشی کم‌طرفدار، اما مهم به نام سایپا را نیز دارد. او البته یک بار دیگر هم برای پست وزارت ورزش راهی جلسه رای اعتماد در مجلس شد، اما نمایندگان او را همسو با جریان انحرافی در دولت احمدی‌نژاد دانستند و به او رای کافی ندادند.
در واقع حمید سجادی با تجربه‌ای به مراتب بیشتر از سال ۱۳۸۸ به مجلس قدم می‌گذارد و به نظر می‌آید این بار مسیر برای او کمتر از ۱۲ سال قبل سنگلاخ باشد. با این حال سوالات بسیاری در مورد او وجود دارد که شاید در این چند روز باقی‌مانده تا روز رای اعتماد بشود برای آنها پاسخی پیدا کرد.
از ابتدای تغییر سازمان تربیت بدنی به وزارت ورزش و جوانان تا امروز، همه کسانی که به این صندلی دست پیدا کردند هرگز سوابق ورزشی مهم و قابل ملاحظه‌ای نداشتند و اتفاقا وقتی وارد این نهاد دولتی شدند بیشتر به سمت بخش «ورزش» گرایش پیدا کردند تا بخش «جوانان»، چرا که هیچ حوزه دیگری مثل ورزش محل نمایش و عَرضه افراد به حوزه رسانه و مردم نیست.
وزرای پیشین عموما در حوزه جوانان، میراث قابل توجهی از خود به جا نگذاشتند چه برسد به حمید سجادی که اساسا از دریچه ورزش وارد سیاست شده و حالا قرار است وزیر هم بشود! درباره کار‌هایی که وزارت درباره جوانان می‌بایست انجام می‌داده و تاکنون مغفول مانده و اساسا نسبت ورزش با جوانان در این وزرات‌خانه، مجال دیگری لازم است.
اما قضاوت و پیش‌بینی در مورد توفیق یا عدم توفیق حمید سجادی به نظر سخت‌تر از پیشینیان اوست چرا که کمتر کسی از نیت‌های او برای ورود به عرصه کلان ورزش در مقام وزیر باخبر است. حتی با وجود حضور چندین‌ساله سجادی در عرصه‌های مختلف مدیریت ورزشی، کمتر حرکت بزرگ و رو به جلویی از او به یاد داریم که توانسته باشد جهشی در فعالیت‌های ورزشی ملی را به همراه داشته باشد. آنچه تاکنون از سجادی در بخش مدیریت ورزشی دیده شده بیشتر شبیه دوران دوندگی اوست، آرام و ساکت و به دور از واکنش‌های انفجاری...
با این احوال به نظر می‌آید وزارت‌خانه ورزش ایران بیشتر به یک مرد پرانرژی، پرهیجان و جنگجو احتیاج دارد تا فردی درونگرا و آهسته و پیوسته با صورتی بی‌حالت و سنگی، چرا که چهار سال دوران مدیریت بر کلان ورزش از نظر عمر بشری بیشتر شبیه دو ۱۰۰ متر است تا ۱۰ هزار متر! دستکم تا اینجای زندگی که چنین شخصیت و خصوصیتی از حمید سجادی دیده نشده و به نظر می‌آید برای جبران عقب‌ماندگی در حوزه جوانان و حتی ورزش، نیاز به یک آدم عضلانی‌تر و پر جنب و جوش‌تر باشد، چیزی شبیه به یوسین بولت که برای رسیدن به هدف‌های بزرگش، از روی همه رقبای خود رد شد و تاریخ را به نام خود رقم زد.
ورزش ما نیز در کنار صبر و حوصله همین حالا به شدت به هیجان و تکاپوی عناصر خود برای غلبه بر لختی و اینرسی موجود نیاز دارد. مدیران ورزشی و خصوصا وزیر ورزش و جوانان باید بمب انگیزه برای یک جامعه باشند حتی با مهماتی قوی‌تر از ورزشکاران...
عجالتا تا اینجای ماجرا فقط به یک مورد از موارد مهم در مورد کاندیدا‌های وزارت ورزش و جوانان اشاره کردیم در حالی که هنوز مباحث زیادی باقی است که به تدریج به آن خواهیم پرداخت. دیدار را تا انتخاب وزیر ورزش دنبال کنید.
