پولاد کیمیایی

در کل، فیلم حرف عجیبی برای گفتن ندارد غیر از این که یک درام درجه چندم است (که اگر مسعود کیمیایی آن را پشتیبانی نمی‌کرد ممکن بود اتفاق‌های بدتری فیلم را تهدید کند) با چاشنی سکانس‌های سرشار از کلیشه که بیشتر شبیه به بازی‌های کامپیوتری است و جولان دادن ماشین‌های اسپرت و گران قیمت که فقط برای لحظاتی شاهد آن‌ها هستیم و وجود بازیگران چهره که غیر از حقیقت دوست، هیچ کدام از پس نقش هایشان برنیامده اند.