«۳۰ سال است ایران زندگی می‌کنم و چند سالی است کار می‌کنم؛ مغازه هم دارم، اما نه یک کارت عابربانک دارم، نه سیم‌کارت تلفن همراه و نه گواهینامه رانندگی و نه حتی یک موتورسیکلت به نام خودم. اصلاً هیچ حق شهروندی ندارم.» این‌ها حرف‌های مصطفی ۳۰ ساله، مهاجر افغانستانی است. در ایران به دنیا آمده، بزرگ شده و حالا مغازه باتری‌سازی خودرو دارد. اما با این همه و به قول خودش هیچ حق و حقوقی ندارد.