دیدارنیوز ـ پرستو بهرامی راد ـ آن چه این روزها بار زیادی را بر دوش کارگران می‌گذارد، مشکلات اقتصادی است. زمانی که درعرض یک شب تا صبح با گران شدن دلار قیمت ها 10 درصد افزایش پیدا می‌کند، کارگری که در اول سال حقوقش مشخص شده است چگونه امرار معاش خواهد کرد؟
کارگران از شریفترین طبقه اجتماع و بازوان حركت هر جامعه‌ای به سوی رشد، تعالی و شكوفايی به حساب می آیند اما این روزها این مردان بزرگ شرمنده خانواده های خود هستند.
همزمان با 11 اردیبهشت که روز کارگر نیز نام دارد جمعی از کارگران کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی و صنعتی در برابر خانه کارگر تجمع کرده و پیگیری قاطع مطالبات و خواسته‌های صنفی خود را خواستار شده اند.
به گزارش ایسنا، بخش اعظمی از گلایه و انتقاد کارگران در تجمع امروز به تصویب بند «ز» تبصره ۷ بودجه سال ۱۳۹۷ اختصاص داشت که مجوز واریز منابع درمان سازمان تامین اجتماعی به خزانه کشور را صادر می‌کند.
این مصوبه سال گذشته از تصویب مجلس گذشت و علیرغم اعتراض جامعه کارگری و استمداد از شورای نگهبان برای مخالفت با مصوبه مذکور، شورای نگهبان این مصوبه را تایید کرد و خلاف شرع ندانست. فعالان کارگری بارها اعلام کرده‌اند که منابع تامین اجتماعی حق‌الناس و بین‌النسلی است و بر این اساس مخالف واریز حق بیمه‌های کارگران به خزانه کشور هستند. همچنین موضوع همسان‌سازی حقوق کارگران و بازنشستگان از دیگر خواسته‌های کارگران در این تجمع بوده است.
مجوز برای راهپیمایی کارگران
کارگران در شرایط نگران کننده معیشتی قرار دارند. در سال گذشته بارها اعتراض هایی به صورت تجمع داخل کارخانه‌ها، راهپیمایی و اعتصاب‌ها شکل گرفته است و کارگرها خواستار رسیدگی به مشکلات خود شده‌اند. با این حال هنوز مشکلات آنها پابرجا است.
شنیده شدن مطالبات کارگران در روزی که به آنها تعلق دارد کمترین کاری است که می‌توان برای آنها انجام داد و تنها راهی که کارگران نیز می توانند اعتراض های خود را نشان دهند، از راه راهپیمایی و اعتصاب است. سال گذشته مجوز راهپیمایی کارگران در روز کارگر صادر شده بود، اما امسال ظاهرا وزارت کشور این خواسته را نپذیرفته است.
«حسن صادقی»، رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری در سخنرانی خود در روز کارگر گفت: «این چه منطقی است که به کارگران در روز خودشان؛ مجوزی برای راهپیمایی و بیان خواسته‌ها و مطالباتشان نمی‌دهند؟»
شنیدن مطالبات کارگران در روز کارگر نیز حق کارگران است و باید درخواست های این قشر رنج کشیده شنیده شود. مطالبات این قشر ضعیف جامعه چیزی جز مسائل اقتصادی نیست و نادیده گرفتن این مطالبات نیز امکان طغیان این قشر زحمتکش را افزایش خواهد داد.
کودکان کارگر
قشر دیگری از کارگران که هیچگاه جزء این اقشار به حساب نمی‌آیند کودکان کارگر هستند. کودکانی که مانند مردان و زنان کارگر چشم امید خانواده به آنها دوخته شده است. آنها همان کارگران بدون شناسنامه‌‌ای هستند که هویت‌شان با «کار» معنا پیدا می‌کند و اگرچه وجودشان زیر بار سنگین زندگی خم شده، اما کسی کارگر صدایشان نمی‌کند.
به گفته رئیس اورژانس اجتماعی کشور تعداد کودکان کار حدود 9 هزار کودک اعلام شده است. برهمین اساس، سازمان بهزیستی در سال گذشته درباره کاهش تعداد کودکان کار پیشنهادی را به دادستان کل کشور ارائه کرد تا اگر کودکی 3 بار توسط مأموران این سازمان شناسایی شد، حضانت او از خانواده‌اش سلب و به بهزیستی واگذار شود.
البته تا زمانی که قوانین حمایت از کودکان تصویب و قوانین مربوطه اصلاح نشود، کمک زیادی به این کودکان کارگر که کودکی‌شان در خیابان‌ها و کارگاه‌ها و کارخانه ها تلف می‌شود، نمی‌توان کرد.
