پیشتر شاهد ترور دانشمندان هسته‌ای جمهوری اسلامی و ترور مقامات فلسطینی و حزب‌الله لبنان و رهبران حماس و دیگر مبارزان ضداسرائیلی از سوی موساد و وابستگان داخلی آنان بودیم. این نشان می‌دهد دستگاه جاسوسی این کشور بسیار قدرتمندانه عمل می‌کند و چه بسا در داخل ایران هم به اشکال مختلف حضور داشته باشد.
دیدارنیوز - در یکی دو روز گذشته اخباری در سطح رسانه‌های آمریکا از جمله نیویورک تایمز و فاکس نیوز منتشر شده است که برای ما ایرانیان ناخوشایند است. مطابق این خبرها، مقامات اسرائیلی مدعی شده‌اند در یک عملیات شش ساعت و نیمه، موفق به رسوخ در یک انبار بایگانی اطلاعات حساس در ایران شده و اسنادی درباره برنامه ساخت سلاح هسته‌ای توسط کشورمان را خارج کرده‌اند.
طبعا ما نمی‌توانیم جزئیات این ادعاها را ارزیابی و درستی یا نادرستی آن را محک بزنیم اما ظاهرا اتفاقاتی در این حوزه رخ داده و بعید نیست گوشه‌هایی از آن ادعاها هم صحت داشته باشد و همین امر نگران کننده است زیرا برای ما این پرسش را برجسته می‌کند که جاسوسان اسرائیلی تا کجا نفوذ کرده‌اند؟
مطابق اخبار منتشره، «تیم اسرائیلی به‌طور محرمانه به بایگانی اسناد دست پیداکرده و در یک‌زمان بسیار محدود در مدت‌زمانی که می‌دانستند ساختمان تحت کنترل شدید نیست، این اسناد را خارج کردند. ایران برای جلوگیری از جلب‌توجه‌ها به تأسیساتش، به‌طور تمام‌وقت از نگهبان استفاده نمی‌کند؛ اما این ساختمان به سیستم هشدار مجهز بوده که مأموران وابسته به رژیم صهیونیستی سیستم هشدار را از کار انداخته‌اند!».
طبیعی است که اسرائیل درصدد است جمهوری اسلامی را به مثابه دشمن درجه اول خودش به جهانیان معرفی کند و حامیان خود را به سوی تحریم ایران سوق دهد. این هم طبیعی است که این کشور از هر بهانه‌ای برای رسیدن به اهداف خود بهره می‌برد و ایجاد جنجال‌هایی از این دست برای تضعیف موقعیت جهانی جمهوری اسلامی و به اجماع رساندن کشورهای حامی اسرائیل در ضدیت با ایران صورت می‌گیرد. حتی این را هم می‌توان پذیرفت که اسرائیل با دروغ و جعل سند و طرح تهمت می‌خواهد ایران را کشوری معرفی کند که درصدد تولید بمب هسته‌ای است تا سازمان ملل و آژانس انرژی اتمی را به ضدیت با ایران ترغیب کند. در عین حال این سئوال مطرح می‌شود که اسرائیل تا کجا نفوذ کرده و به کدامین اسناد و مدارک دست یافته است که می‌تواند چنین ادعاهایی را درباره جمهوری اسلامی مطرح کند؟ آیا همه این ادعاها از جمله دسترسی به بیش از 50هزار برگ سند بایگانی شده و دهها سی.دی و نقشه و ... جملگی دروغ است و نباید مورد توجه قرار بگیرد؟
واقعیت این است که پیشتر شاهد ترور دانشمندان هسته‌ای جمهوری اسلامی از سوی موساد و وابستگان داخلی آنان بودیم و این نشان می‌دهد که این کشور در حوزه مسائل جاسوسی بسیار موفق بوده است. سابقه ترورهای مخالفان این کشور در دنیا از جمله ترور مقامات فلسطینی و حزب‌الله لبنان و رهبران حماس و دیگر مبارزان ضداسرائیلی هم موید این نظر است که دستگاه جاسوسی این کشور بسیار قدرتمندانه عمل می‌کند و چه بسا در داخل ایران هم به اشکال مختلف حضور داشته باشد و اقداماتی را سازمان دهد. بنابراین این احتمال وجود دارد که سرقت اسناد بایگانی شده در گوشه‌ای از کشور آن هم در جایی که حفاظت جدی برای آن در نظر گرفته نشده بود، صحت داشته باشد.
بر اساس گزارشی که نیویورک تایمز منتشر کرده است هفته گذشته با دعوت اسرائیل سه گزارشگر از جمله گزارشگر نیویورک‌تایمز دعوت شدند تا اسناد کلیدی این مجموعه را ببینند. گزارشگر این نشریه در باره محل نگهداری این اسناد در ایران نوشته است: سوله‌ای که اسرائیلی‌ها به آن نفوذ کردند درست بعد از توافق هسته‌ای با آمریکا، قدرت‌های اروپایی، روسیه و چین مورداستفاده قرارگرفته است. مقامات اسرائیلی در مصاحبه‌هایشان گفته‌اند که ایرانیان به شکلی نظام‌مند اقدام به جمع‌آوری هزاران سند از اطراف کشور کردند تا آنها را مستندسازی و آرشیو کنند. همه آنها را در یک سوله در یک منطقه تجاری بدون هیچ سابقه مربوط به برنامه هسته‌ای و دور از آرشیو‌های اعلامی وزارت دفاع متمرکز کردند. هیچ نگهبان ۲۴ ساعته‌ای یا هر چیزی که موجب مشکوک شدن همسایه‌ها یا جاسوس‌ها بشود که نشان‌دهنده فعالیتی غیرعادی باشد، وجود نداشت. آنچه ایرانی‌ها نمی‌دانستند این بود که جاسوسان موساد از مرحله جمع‌آوری اسناد شروع به فیلم‌برداری تحرکات آنها به مدت دو سال کرده بودند یعنی از زمان جابجایی در فوریه ۲۰۱۶. سال قبل بود که جاسوسان نقشه سرقتی را ریختند که به قول یکی از مقامات سازمان جاسوسی اسرائیل شباهت زیادی به فیلم «یازده یار اوشن» داشت.
به نوشته این روزنامه، در اکثر عملیات موساد هدف جاسوسان نفوذ، عکس‌برداری یا کپی‌برداری از اسناد بدون گذاشتن ردپا است؛ اما در این مورد «یوسی کوهن» رئیس موساد دستور داد خود اسناد دزدیده شود. همین باعث شد زمان حضور مأموران (که اکثرشان ایرانی بوده‌اند) در محل مأموریت به‌شدت کاهش یابد. اسرائیلی‌ها خواستند با در دست‌داشتن اصل اسناد توانایی مقابله با ادعا‌های ایران مبنی بر جعلی بودن مدارک و تقاضا برای بررسی گروههای بین‌المللی را داشته باشند.
این احتمال که منافقین یا گروههای دیگری از مخالفان جمهوری اسلامی با جاسوسان اسرائیلی همکاری کرده باشند، بسیار محتمل است و در این مورد هم این اتفاق افتاده است. روزنامه نیویورک تایمز در این زمینه نوشته است: واضح است که جاسوسان اسرائیلی کمک داخلی داشتند. آنها از قبل می‌دانستند کدام‌یک از ۳۲ گاوصندوق حاوی مهم‌ترین اطلاعات است. آنها عادات و حرکات روزمره کارکنان را زیر نظر داشتند و از طرز کار سیستم هشداردهنده هم مطلع بودند چراکه وقتی حدود ساعت ۱۰:۳۰ شب به محل وارد شدند به هیچ‌کس هشداری فرستاده نشد با اینکه ظاهراً روشن بوده است.
گزارشگر نیویورک تایمز در ادامه درباره خروج جاسوسان از کشور نوشته است: آنچه در این درام سینمایی غائب است نحوه فرار مأموران است. مقامات اسرائیلی فاش نمی‌کنند که فرار از چه طریق بوده؟ زمینی، دریایی یا هوایی. گرچه به نظر می‌رسد راه فرار از ساحل شمال که تنها با چند ساعت رانندگی از تهران قابل‌دسترس است از دیگر راه‌ها کم‌خطرتر باشد. کمتر از دوجین مأمور در این عملیات شرکت داشته‌اند. به خاطر ترس گیر افتادن بعضی از آنها، اسرائیلی‌ها مواد مورد استفاده را در چند مسیر مختلف از بین بردند. درست رأس ساعت ۷ صبح همان‌طور که موساد انتظار داشت یک نگهبان به محل می‌رسد و متوجه شکسته شدن در‌ها و گاوصندوق‌ها می‌شود. آژیر را به صدا درمی‌آورد و مقامات ایرانی خیلی زود عملیات ملی دستگیری سارقان اسناد را آغاز می‌کنند، تلاشی که به ادعای یک مقام اسرائیلی در آن دهها هزار نیروی امنیتی و پلیسی شرکت داشتند.
گزارشگر فاکس‌نیوز هم درباره نحوه سرقت اسناد مذکور نوشته است: شب ۳۱ ژانویه مأموران مجهز به مشعل‌هایی که می‌توانست دمای ۳۶۰۰ درجه‌ای ایجاد کند وارد سوله‌ها شدند. آنها در زمان طراحی عملیات فهمیده بودند این دما برای باز کردن ۳۲ گاوصندوق ساخت ایران کافی است. البته بسیاری از اسناد دست‌نخورده باقی ماند، چون اولویت مأموران بردن اسنادی بود که بند سیاه‌رنگ داشتند و حاوی اطلاعات مهم‌تری بودند. وقتی کارشان تمام شد ۵۰ هزار صفحه سند به همراه ۱۶۳ CD را که حاوی تصویر، ویدئو و نقشه بود را بار زدند و به سمت مرز گریختند.
به نوشته نشریات آمریکایی، جاسوسان اسرائیلی با یک سال تحت نظر گرفتن سوله متوجه شدند که شیفت صبح نگهبانان ایرانی حدود ۷ صبح شروع می‌شود. بنابراین مأموران موساد می‌بایست تا قبل ۵ صبح محل را ترک می‌کردند تا وقت کافی برای فرار داشته باشند. به‌محض رسیدن نگهبانان معلوم شد مقادیر فراوانی از آرشیو سری هسته‌ای کشور که سال‌ها کار بر روی سلاح‌های هسته‌ای، طراحی سر‌های جنگی و برنامه‌های تولید را مستندسازی کرده بود، به سرقت رفته است.
علیرضا میریوسفی سخنگوی نمایندگی ایران در سازمان ملل تنها مقامی است که در این باره تاکنون اعلام موضع کرده و درباره ادعای اسرائیلی‌ها اعلام نظر کرده است. به گفته او «ایران همیشه به‌وضوح اعلام کرده که ساخت سلاح‌های کشتارجمعی برخلاف اصول ماست و این ادعا که ایران هر اطلاعات حساسی را در انبارها و بایگانی‌های رندوم در تهران نگهداری کند، هم بسیار خنده‌دار است. تقریباً به نظر می‌رسد آنها سعی دارند ببینند با کدام ادعای عجیب‌وغریب می‌توانند مخاطب غربی را متقاعد کنند».
گزارشگر نیویورک تایمز هم نوشته که «هیچ راهی وجود ندارد که اعتبار اسناد را مستقلاً تأیید کند، اکثر آنها حداقل مربوط به ۱۵ سال گذشته هستند یعنی زمانی که پروژه موسوم به عماد متوقف شد و برخی از کار‌های هسته‌ای به فاز مخفیانه‌تری منتقل شدند. اسنادی که به گزارشگران نشان داده شد دست‌چین‌شده اسرائیلی‌ها بود. بنابراین ممکن است آن دسته از اسنادی که موجب تبرئه ایرانیان شود، نادیده گرفته شده باشند. اسرائیلی‌ها می‌گویند برخی از این اسناد را به علت جلوگیری از دسترسی سایر سرویس‌های اطلاعاتی به اسرار ساخت سلاح هسته‌ای مخفی کرده‌اند».
طبیعی است که اسرائیل از کاه، کوه می‌سازد و چه بسا با جعل اسناد مورد نظر خود و قرار دادن آن در میان اسناد واقعی، مدعی شود که ایران درصدد تولید بمب اتمی است و با همین بهانه بر فشار جهانی علیه ایران بیفزاید. ما از دشمن انتظار صداقت و راستی نداریم اما این را چگونه باور کنیم که مقامات اطلاعاتی و امنیتی کشور این همه سهل‌انگارانه با موضوع مهمی مانند بایگانی اسناد سری کشور مواجه شده‌اند، البته اگر اصل ادعای اسرائیلی‌ها درست باشد؟
