آیا باید با خدا لابی کرد تا سرمربی تیم ملی فوتبال شد؟!

بعد از اتمام همکاری کارلوس کیروش با تیم ملی فوتبال، کار سخت مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال ایران شروع شد. او بعد از مدتی خبر داد که کار انتخاب سرمربی تمام شده و در اوایل اسفند نام او اعلام می‌شود. در این میان، مازیار ناظمی، رئیس مرکز روابط عمومی وزارت ورزش و جوانان در توییتی عجیب نوشت: «با شکوه‌تر طلوع می‌کنیم. زیدان، مورینیهو، لوران بلان، هروه رنارد گزینه‌های سرمربی‌گری تیم ملی هستند.»

نام بردن از این افراد به نوعی بازی با اسامی بود چراکه همگان می‌دانستند با کدام امکانات مالی و سخت‌افزاری می‌توان این مربیان نامدار را به ایران آورد، آن‌هم با لحاظ دستمزد‌های سنگینی که اگر قیمت آن‌ها را به پول ایران تبدیل کنیم به میلیارد‌ها تومان خواهد رسید.

اما از گزینه‌های مازیار ناظمی، زیدان با دور زدن صف طویل فدراسیون ایران به باشگاه پیشین خود یعنی رئال مادرید رفت، هروه رنارد سرمربی کنونی مراکش، قرارداد خود را تا سال ۲۰۲۲ تمدید کرد، یورگن کلینزمن سرمربی سابق آمریکا که سابقه درخشانی در مربی‌گری ندارد به دلیل اینکه شهروند آمریکا به حساب می‌آید از فهرست گزینه‌های مربی‌گری ایران کنار گذاشته شد، وینچنزو مونتلا هم با رد پیشنهاد ایران به تیم فیورنتینا رفت، البته لوران بلان و مورینیهو گرینه‌های بدون تیم به شمار می‌روند که هر کدام پیشنهادات جذابی از تیم‌های باشگاهی اروپایی دارند.

بعد از اعلام این گزینه‌ها توسط مسئول روابط عمومی وزارت ورزش، مهدی تاج رئیس فدراسیون فوتبال اعلام کرد هیچ یک از این گزینه‌ها مد نظر ما نیستند، ولی مذاکره با یک سرمربی خارجی نامدار اروپایی در جریان است و به زودی قرارداد او امضا خواهد شد. این خبر اواسط اسفند ۹۷ اعلام شد و اعلام نام رسمی سرمربی تیم ملی به آخر اسفند موکول شد.

بار دیگر اعلام زمان انتخاب سرمربی تیم ملی از اواخر اسفند به بعد از تعطیلات نوروزی سال جدید موکول شد، سپس به پایان فروردین و بعد از آن به اواسط اردیبهشت و اخیرا نیز به اواخر اردیبهشت موکول شد، این موارد، زمان‌هایی بود که ابتدا محمود اسلامیان مشاور عالی رئیس فدراسیون فوتبال و سپس مهدی تاج اعلام کردند و گفتند به زودی سرمربی ایران انتخاب خواهد شد. تا لحظه نگارش این متن، هنوز نام سرمربی اعلام نشده است و به نظر می‌رسد عزمی هم برای مذاکره با مربیان مطرح جهانی در فدراسیون فوتبال وجود ندارد.

در آخرین اظهارنظر، مهدی تاج در صحبتی عجیب اعلام کرد انتخاب سرمربی تیم ملی بستگی به نظر رئیس فیفا درباره ۴۸ تیمه شدن جام جهانی ۲۰۲۲ قطر دارد. در صورتی که نظر اینفانتیو رئیس فیفا به افزایش تیم‌ها در جام جهانی مثبت باشد سهمیه قاره اسیا از ۴ به ۷.۵ افزایش خواهد یافت و علنا کار صعود ایران راحت می‌شود. تاج در ادامه گفت اگر جام جهانی ۲۰۲۲ قطر ۴۸ تیمی شود احتمالا سرمربی تیم ملی از داخل انتخاب خواهد شد چراکه این کار هزینه انتخاب سرمربی را کم می‌کند و همچنین کار صعود راحت است و دلیلی برای خرج بیشتر وجود ندارد.

با این استدلال، به صورت علنی مشخص شد که گزینه‌های داخلی هم در لیست مهدی تاج قرار گرفته اند. البته برخی از تحلیل گران گمانه زنی‌هایی انجام دادند مبنی بر اینکه منظور تاج از گزینه‌های داخلی، همان مربیان خارجی ساکن در ایران هستند که ذهن مخاطبان فوتبالدوست ایرانی را به سمت دو مربی خارجی حاضر در دو باشگاه پرطرفدار استقلال و پرسپولیس یعنی وینفرد شفر آلمانی و برانکو ایوانکوویچ کروات معطوف کرد.

برانکو در پرسپولیس کارنامه قابل دفاع و پر افتخاری دارد. دو قهرمانی لیگ برتر ایران، دو قهرمانی سوپرکاپ باشگاه‌های ایران، یک نایب قهرمانی در لیگ برتر و همچنین نایب قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا دستاورد ۴ ساله برانکو در ایران برای قرمزپوشان است. وینفرد شفر آلمانی هم که به تازگی از مربی گری استقلال تعلیق شده است قهرمانی با آبی‌های پایتخت در جام حذفی و نایب قهرمانی در لیگ برتر را در کارنامه دارد.

این اسامی درحالی در میان فوتبالدوستان مطرح شد که مسئولان فدراسیون فوتبال بار‌ها در رسانه‌ها اعلام کردند نه برانکو و نه شفر گزینه سرمربی گری تیم ملی فوتبال نخواهند بود و فدراسیون به دنبال گزینه‌های بهتر رفته است.

مسیر فعلی فدراسیون برای انتخاب سرمربی تیم ملی، همان مسیر علی کفاشیان در فدراسیون فوتبال است که در نهایت با انتخاب علی دایی همراه شد. البته تداعی مجدد این مسیر در اذهان پس از مدت زمانی بیش از ده سال، بی ربط به این موضوع نیست که محمود شیعی مدیرعامل باشگاه پیکان و عضو هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال در پاسخ به سوالی، تلویحا انتخاب علی دایی را تکذیب نکرد و در پاسخ به سوال خبرنگاران در این موضوع سکوت کرد.

گزینه‌های سرمربی گری تیم ملی هر روز بیشتر می‌شوند و اسامی مختلفی از جیب شایعه‌سازان خارج می‌شود، اما شخص اول فدراسیون به جای اینکه جواب واضحی به این جریان بدهد، به دنبال خرید زمان برای انتخاب سرمربی تیم ملی فوتبال است. طبیعی است که هواداران به دلیل نگرانی از آینده تیم ملی و هیجان شناخت سرمربی تیم ملی، مدت‌ها با هر کدام از این اسم‌ها سرگرم باشند و بعضی اوقات نیز بحث‌های کارشناسی میان اهل فن درباره این نام‌ها شکل بگیرد، اما ترس همه اهالی و علاقمندان فوتبال از آن زمانی است که فدراسیون فوتبال از همه این نام‌ها عبور کند و سکان هدایت تیم ملی را به یک مربی درجه سه خارجی یا مربی داخلی بسپارد. نگرانی که با شواهد و قرائن موجود، چندان هم دور از ذهن به نظر نمی‌رسد.

امید است فدراسیون نشینان با همفکری مربیان و کارشناسان اصلح فوتبال ایران، این مهم را به سرانجام برسانند تا بار دیگر تجربه انتخاب سرمربی تیم ملی با «لابی خدا» تکرار نشود. انتخاب سرمربی تیم ملی نباید همراه با ایفای نقش دروغین با روح و ذهن مردم باشد بلکه باید با تدبیر و وقت‌شناسی و ارزش گذاری به مخاطبان میلیونی همراه باشد تا کارنامه مناسبی در طول دوران تصدی خود بر جای بگذارد.