
محمدحسین بنی اسدی، دبیرکل نهضت آزادی مهمان یکی دیگر از برنامههای تنگنا بود. او تاکید میکند که آیت الله خمینی با نخست وزیری بنیصدر مشکلی نداشت، اما خلخالی و ربانی شیرازی مخالفت کردند.
دیدارنیوزـ حامد شجاعی: نهضت آزادی ایران به عنوان قدیمیترین حزب کشور در طول هفت دهه فعالیت سیاسی فراز و نشیبهای فراوانی را از سر گذرانده و عملا به جز دوره عمر کوتاه نه ماهه دولت موقت به ریاست مهدی بازرگان نقش منتقدی نجیب برای نظام سیاسی مستقر (اعم از پادشاهی پهلوی یا جمهوری اسلامی) را بازی کرده است.
ویدیوی گفت و گو با محمد حسین بنی اسدی، رئیس وقت دفتر سیاسی نهضت آزادی را میتوانید اینجا، یوتیوب و آپارات ببینید.
اعضای نهضت آزادی ایران همواره تاکید و اصرار داشتهاند که خود را ایرانیان مسلمان مصدقی بنامند و مشی سیاسی ایشان برگرفته از دیدگاههای بنیانگذاران این تشکیلات که همگی از یاران و حامیان محمد مصدق و اعضای جبهه ملی بودهاند مبتنی بر مبارزات سیاسی مسالمتجویانه و خشونتپرهیز بوده است.
این مشی و نگاه البته باعث آن نشده که تشکیلات مذکور و اعضایش از برخوردهای سرکوبگرانه در طول عمر این تشکیلات در امان بمانند. چه در سالهای نخست تولد نهضت که بنیانگذاران و اعضای اولیه نهضت از زندان قصر تهران و دژ برازجان و زندان عادلآباد شیراز سردرآوردند و چه در عصر جمهوری اسلامی که علیرغم نقش جدی این تشکل در ایجاد و استقرار نظام سیاسی جدید در کشور، اعضای نهضت به تناوب و تعدد وقت و عمرشان را در اتاقهای بازجویی و راهروهای زندانها و دادگاهها گذراندند و هنوز که هنوز است از امکان برگزاری آزاد جلسات حزبی و تشکیلاتی خود محرومند.
با وجود همه این محدودیتها به نظر میرسد اعضای این تشکیلات با تمام توان سعی در حفظ و مراقبت از نهادی دارند که ثمره تلاشهای چهرههای شناختهشده و میهندوستی همچون مهدی بازرگان، محمود طالقانی، یدالله سحابی، احمد صدر حاجسیدجوادی، عزتالله سحابی، غلامعباس توسلی و... است. پس از درگذشت ابراهیم یزدی، دومین دبیرکل نهضت آزادی، به انتخاب اعضای شورای مرکزی محمد توسلی جانشین وی شد. یکی از اتفاقات مهم این دوره از حیات سیاسی نهضت آزادی، تاکید محمد توسلی بر محدود کردن دوران دبیر کلی افراد بود.
بر این اساس سنت نانوشته مادامالعمر بودن دبیران کل به پایان رسید و محمد توسلی پس از به پایان رسیدن دوره دبیر کلی، جای خود را به محمدحسین بنیاسدی، رییس وقت دفتر سیاسی نهضت آزادی سپرد. اگر چه مدت زمان زیادی از دبیرکلی بنیاسدی نمیگذرد، اما به دلیل انتساب خانوادگی وی به مهدی بازرگان و قدمت فعالیت او در این تشکیلات، طرح پرسشهای تاریخی از بنیاسدی پیرامون فعالیتهای شخصی او و نهضت آزادی از ابتدا تاکنون موجه به نظر میرسد.
در این برنامه تنگنا با لحاظ کردن همین سابقه و ویژگی از محمدحسین بنیاسدی درباره آنچه که وی و تشکل متبوعش در طول عمر سیاسی خود انجام دادهاند پرسیدم و بر آن بودم که بدانم وی در جایگاه فعلی خود را صرفا صاحب تشکیلاتی میداند که مانند یک یادگار خانوادگی به او به ارث رسیده یا اینکه راهبری قدیمیترین حزب فعال در کشور را فراتر از مناسبات و احساسات خانوادگی و عاطفی دنبال میکند.
«خلخالی و ربانی شیرازی با نخست وزیری بختیار مخالف بودند اما آیتالله خمینی نه»
بلکه با نخست وزیری بنی صدر مخالف بودند