دیدارنیوز-در شرایط وخیم اقتصادی و ناترازی در همه عرصه‌های اداره کشور بسیاری از دلسوزان و کسانی که نگران آینده ایران هستند، بر این باورند که راه کار برون رفت از این شرایط در گرو دو مولفه مهم است:
اول، عزم جدی اداره کشور بر اساس قانون، کاهش محسوس شکاف دولت- ملت و بازگرداندن اعتماد عمومی به حاکمیت و دولتمردان، مبارزه با مفاسد اقتصادی، ویژه خواری و رانت و تخصیص منابع در مسیر توسعه کشور.
دوم، خلاصی از تحریم‌ها از طریق عادی سازی روابط با جهان، مذاکره مستقیم و بلاواسطه با آمریکا و بهره جستن از فرصت‌های بین المللی و جذب سرمایه‌های خارجی.
در باره مولفه اول سخن بسیار گفته شده است، ولی سوگمندانه باید اعتراف کرد در حاکمیت گوش شنوایی برای این نصحیت‌های مشفقانه نبوده و آن را جدی نگرفته و کشور همچنان غرق در گرداب مفاسد اقتصادی، اجتماعی و منجلاب رانت‌خواری و سوء استفاده‌های کلان توسط باند‌های قدرت است.
مولفه دوم اما، امروز به مطالبه‌ای در سطح ملی ارتقا یافته و همگان بر این معترفند که تجربه چهل و چند ساله سیاست خارجی تنش زا مهمترین دلیل در عقب ماندگی وحشتناک کشور در مقایسه با کشور‌های پیرامونی است. اکثر این کشور‌ها در مقایسه با ایران، از قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در فاصله‌ای بسیار زیاد از نقطه نظر حجم اقتصاد، رفاه مردم، آموزش و بهداشت و توسعه یافتگی قرار داشتند.
اکنون با پیروزی مجدد دونالد ترامپ در انتخابات آمریکا، نگرانی‌ها در مورد وخیم‌تر شدن شرایط کشور به سرعت در حال گسترش است. مهاجرت جمعی نخبگان، کاهش روزانه ارزش پول ملی، تورم افسار گسیخته و فقیرتر شدن اقشار مختلف ملت و..، موضوعاتی است که باید خواب را از چشم حاکمیت برباید تا برای نجات کشور چاره‌ای بیندیشند.
در شرایطی که مردم و علی الخصوص نخبگان بر این نکته معترفند که کشور نیازمند "سیاست خارجی متوازن" و اتخاذ راهبردی مبتنی بر منافع ملی در روابط با همه کشور‌های تاثیرگذار همینطور مشمول ایالات متحده آمریکا است؛ متاسفانه "ارزشی کردن مذاکره با آمریکا" تلاش‌ها برای تصحیح روند سیاست خارجی را با بن بست مواجه کرده و کشور را از انتخاب تعامل بر اساس منافع محروم و عملا به دو کشور شرقی محدود کرده است.
این سوال و مطالبه که بر اساس کدام اصل قانون اساسی و یا برخاسته از کدام اصل قرآن و یا سیره ائمه نمی‌توان با کشوری مذاکره کرد که به اعتراف همه دست اندرکاران مسبب اصلی همه تحریم‌هایی است که کشور را در حالت بلاتکلیف و بی عملی محض قرار داده و مسیر‌های منتهی به بهبود معیشت و رفاه مردم و توسعه کشور را مسدود کرده است.
تردید نباید کرد که برون رفت از این وضعیت در گرو سپردن کار به دست سیاستمداران با کفایت و به کار گیری دیپلماسی براساس راهبرد "دستیابی به تفاهمی با محوریت منافع ملی" با کشوری است که متاسفانه باز شدن گره کور تحریم در دستان او قرار دارد.
-باید بپذیریم که مذاکره:
■ امری ایدئولوژیک نیست
■ کم هزینه‌ترین راهکار تامین منافع ملی است
■ حتی در شرایط مخاصمه نیز کشور‌ها گفتگو و مذاکره را برای جلوگیری از فجایع جنگ ترجیح می‌دهند
■ طرفداران مذاکره افرادی مرعوب نیستند
تردیدی نیست که در شرایط و مسائل کنونی، تصور دستیابی به توافق با آمریکا در پرتو اختلافات دوجانبه دور از واقع‌بینی است، با وجود این، دنیای سیاست هیچ‌وقت سیاه و سفید نیست و حتی در سخت‌ترین شرایط نیز خردمندانه آنستکه در‌های دیپلماسی همچنان باز نگاه داشته شود. چرا که دیپلماسی کارآمدترین ابزار برای پیشبرد منافع کشور است و در این راستا هیچ کشوری (البته روشن است به جز اسرائیل) را نباید مستثنی کرد.
از منظر تاریخی همسویی منافع ایران و آمریکا در طول سال‌های گذشته در بحران‌هایی مانند افغانستان و عراق و همکاری‌های دو کشور در رهایی از رژیم منحط طالبان و دیکتاتوری صدام رقم زده شد.
مجمع ایثارگران متشکل از اعضایی است که امتحان خود را در سخت‌ترین شرایط کشور به منصه ظهور رسانده و اکنون نیز دغدغه کشور و شرایط وخیم اقتصادی مردم را وجهه همت خود قرار داده اند، با نظر داشت موارد فوق و در شرایطی که به رغم عدم خرسندی رژیم صهیونیستی که همواره خواستار رویارویی نظامی آمریکا با ایران بوده است، ترامپ رویکرد پرهیز از جنگ و راهبرد دیپلماسی با ایران را در پیش گرفته و علائم نسبتا روشنی نیز در این زمینه ابراز کرده است. درنتیجه ضروری است ایران با اجماع سازی در داخل و حمایت افکار عمومی از رویکرد دیپلماسی و مذاکره استقبال نماید و از نقش آفرینی جنگ طلبان داخل حاکمیت آمریکا و رژیم صهیونیستی ممانعت به عمل آورد.
حزب مجمع ایثارگران
۱۴۰۳/۱۱/۰۹
