«فدراسیون ملی چوخه» در کشور وجود ندارد!

دیدارنیوز ـ سرویس ورزشی: کشتی با چوخه یکی از ورزش‌های سنتی مردم ایران است که زادگاهی خراسانی دارد، ولی به اشکال دیگری در دیگر اقوام ایرانی هم رایج است. در خراسان، اما این کشتی ستنی سالهاست دارای نظم و سازمان شده است و علاقه‌مندان به آن همیشه اخبار و رویداد‌های مربوط به آن را دنبال می‌کنند. اما این ورزش نسبت به دیگر شاخه‌های ورزشی ایران از توجه کمتری از سوی نهاد‌های حاکمتی برخوردار است و از نظر مالی و اقتصادی همیشه با مشکل مواجه بوده است.

در همین رابطه سرویس ورزشی دیدارنیوز به سراغ قربانعلی قائمی رئیس انجمن کشتی با چوخه ایران رفت. آقای مهندس قائمی با حوصله به پرسش‌های من اسفندیار عبداللهی پاسخ گفت. آنچه می‌آید نتیجه این پرسش و پاسخ است.

جناب آقای قائمی چه خبر از کشتی با چوخه؟

باسلام و تشکر از خبرگزاری محترم دیدارنیوز و فرصتی که در اختیار انجمن چوخه کشور قرار داده شد تا به «کشتی با چوخه» پرداخته شود، ورزش سنتی که امروز با نام «چوخه» شناخته می‌شود و به توجه جدی وزارت ورزش و جوانان به برنامه‌های توسعه‌ای این ورزش، در فدراسیون ورزش روستایی و بازی‌های بومی محلی نیاز دارد و امیدواریم با انعکاس حقایق این ورزش پر طرفدار و کم نظیر به تغییر مثبت دیدگاه متولیان ورزشی کشور، نسبت به ارتقاء جایگاه انجمن چوخه در ساختار رسمی ورزشی کمک شود و با تخصیص بودجه به این ورزش مظلوم و اعطای استقلال نسبی همانند سایر انجمن‌های ورزشی در کشور، به قانون‌مندی، استانداردسازی، تربیت داور و مربی به منظور جوان‌سازی، ارتقاء سطح کیفی با تأسیس آکادمی این ورزش و برگزاری مسابقات لیگ باشگاه‌های چوخه کمک شود.

دیدار: در دوران پساکرونایی چند مسابقه در رشته کشتی باچوخه برگزار شده است و بودجه این مسابقات از کجا تامین شده است؟

علاوه بر مسابقات قهرمانی نوجوانان و جوانان در شهرستان تربت جام با بیش از ۳۰۰ چوخه کار نوجوان و جوان و مسابقات انتخاب پهلوان سال ۱۴۰۰ در شهر زیبای طرقبه با شرکت ۳۰ چوخه کار سنگین وزن با بالای ۸۴+ کیلوگرم و مسابقات انتخابی تیم ملی کشتی با چوخه با دعوت از ۴۵ قهرمان این رشته ورزشی، از ابتدای سال جاری تاکنون و در دوران پساکرونایی نیز بیش از ۳۰ مسابقه در مناطق مختلف با حضور میلیونی تماشاگران و شرکت هزاران ورزشکار و چوخه کار برگزار شده است که مهم‌ترین این مسابقات در گود کشتی با چوخه در چشمه زینل خان اسفراین، آوردگاه گردشگری رهورد باجگیران قوچان، گود تاریخی امام مرشد تیتکانلو فاروج، گود پارک دو برار بجنورد، پارک شیرکوه در شیروان است که رقابت‌های چوخه کاران در این گودها، به طور مستقیم، از رسانه ملی پخش شد و مسابقات دیگر در گود‌های شهید بابانظر و روستای گناباد و گود‌های تربت‌جام، نیشابور، چناران، سبزوار، جوین، مانه و سملقان، فریمان، جغتای، طرقبه و شاندیز، سرخس، فریمان، خبوشان، زبرخان و... و شهر‌های آشخانه، ریواده، اسحاق آباد، آلماجق، چکنه و حکم آباد و... و روستا‌های سست و سارمران، دیزادیز، سلطان زیرابه، باغشجرد، قلندر تپه، چخماقلو، اسلام آباد و بداغ آباد و... در استان‌های خراسان شمالی و خراسان رضوی و جنوب خراسان باشکوه خاصی برگزار شده است.

در مسابقات مذکور، بیش از ۱۵،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ ریال (یک و نیم میلیارد تومان)، به حدود ۱۸۰ نفر از قهرمانان برتر در رشته ورزشی چوخه، اهدا شده است که شامل افرادی می‌شد که مقام‌های اول تا سوم را در پنج وزن منهای ۶۶، ۷۴، ۸۴،۹۶ و ۹۶+ کیلوگرم کسب کرده بودند.

دیدار: دولت‌ها و بخصوص وزارت ورزش و جوانان در سال‌های گذشته و بخصوص در دولت سیزدهم چه نگاهی به این انجمن داشته اند و سطح حمایت‌ها چگونه بوده است؟

«اهالی محترم کشتی با چوخه» در طول فصل بهار و در حالی‌که یک ماه از آن را به‌خاطر صیانت از «ماه مبارک رمضان» مسابقه برگزار نکرده و به «جام رمضان» اکتفا کرده بودند، مبلغی بیش از ۴۵،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ ریال یعنی به‌طور متوسط روزانه مبلغی در حدود ۵۰۰ میلیون ریال (پنجاه میلیون تومان)، برای برگزاری مسابقات، کمک جمع آوری کردند؛ که بخشی از این مبلغ، مستقیما و یا بطور غیر مستقیم «البته بدون دخالت فدراسیون ورزش روستایی و انجمن چوخه کشور» از محل منابع دولتی (وزارت ورزش و جوانان، نمایندگان محترم مجلس، فرمانداری‌ها، بخشداری‌ها و دهیاری‌ها و ادارات ورزش و جوانان، هیات‌های ورزش روستایی و...) و عمومی غیردولتی (شورا‌ها و شهرداری‌ها و...) و مابقی از محل کمک‌های افراد نیک‌اندیش، خیرین ورزشی و شرکت‌ها و کارخانجات و اهالی محترم کشتی با چوخه و سایر علاقمندان و حامیان محترم این رشته ورزشی، تامین شده است.

همانطور که ملاحظه می‌شود هزینه‌ی منابع دولتی و حتی بخشی از مالیات بر ارزش افزوده که از طریق ادارات کل ورزش و جوانان، شورا‌ها و شهرداری‌ها و دهیاری‌ها هزینه می‌شود، بدون اینکه از آن منابع در جهت استانداردسازی، قانون‌مندی و موارد مشابه استفاده کرد، موضوعی است که بایستی توسط وزارت ورزش و جوانان، مدیران کل این وزارتخانه و نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی مورد توجه قرار گیرد تا بتوان همزمان با هزینه‌ها به تحقق سیاست‌ها و برنامه‌های ورزشی و بویژه کشتی با چوخه در کشور و توسعه کشتی با چوخه کمک کرد.

دیدار: آیا کشتی با چوخه ظرفیت فدراسیون شدن را دارد؟

وقتی این ورزش سنتی از پتانسیل‌هایی برخوردار است که مانند آن را در هیچ ورزش بومی دیگری سراغ نداریم، حتما می‌تواند و باید دارای «فدراسیون ملی» باشد، اما کاملا روشن است که تاسیس «فدراسیون ملی»، نیاز به اقدامات و زیرساخت‌هایی دارد که می‌توان به مهمترین آن‌ها اشاره کرد:

*میادین و گود‌های کشتی‌باچوخه‌ی استاندارد که امکانات لازم برای ورزشکاران، عوامل اجرایی و تماشاگران عزیز را داشته باشد و قدم‌هایی در این خصوص برداشته شده است، ولی مشاهده می‌شود، گود‌هایی را که در روستا‌هایی ساخته می‌شود که کمتر مسابقه‌ای در آن‌ها برگزار می‌شود یا مناطقی را که حتی یک تشک ورزشی ندارند. پس بایستی احداث گود‌ها در قالب یک برنامه جامع پی‌گیری شود و از نگاه منطقه‌ای، خارج شود.

*وجود قوانین و مقررات مصوب ورزشی لازم است و تاکنون قدم‌های مهمی در این زمینه برداشته شده است که می‌توان به تشکیل «مجامع بازنگری مقررات چوخه» در شهر‌های بجنورد، مشهد و تهران، اشاره کرد و «کتاب قوانین و مقررات چوخه» که با حمایت «فدراسیون ورزش روستایی» و «انتشارات دانش‌نگار» چاپ و منتشر شده و به صورت رایگان در سایت رسمی انجمن چوخه کشور (www.chukhe.com) در دسترس عموم قرار دارد.

*تداوم برگزاری دوره‌های داوری و مربی‌گری به منظور تربیت نیرو‌های متخصص ضروری است و تاکنون گواهینامه‌های تعداد ۶۰۰ نفر از آنان صادر شده و برگزاری کلاس‌های دانش‌افزایی و رتبه بندی داوران یک ضرورت است.

*برگزاری کارگاه‌های آموزشی (تئوری-عملی) در سطح کشور، یکی از پیش نیاز‌های گسترش این ورزش البته با اولویت در استان‌های متقاضی است و مهمترین مشکل در این زمینه، نداشتن بودجه است که در طول ۷ سال اخیر هیچ بودجه‌ای به انجمن چوخه کشور اختصاص داده نشده و کلیه‌ی و برنامه‌های آموزشی، ترویجی کشتی با چوخه در سایر استان‌ها از کمک‌های مردمی تامین شده است.
تقویم ورزشی سالیانه و برگزاری مسابقات طبق قوانین و مقررات انجمن چوخه کشور یکی دیگر از مقدمات لازم برای تاسیس فدراسیون ملی چوخه است که چند سالی است قدم‌های مفیدی در این زمینه‌ها برداشته شده است

دیدار: آیا راه‌کار یا پیشنهاد مشخصی در رابطه با این ورزش دارید، بفرمایید.

نکته مهمی در این ورزش وجود دارد که در سایر رشته‌های ورزش سنتی کمتر به چشم می‌خورد؛ ورزش کشتی باچوخه «فدراسیون ملی» ندارد، ولی «فدراسیون‌های بین المللی کشتی با چوخه» در سال ۱۳۹۱ با تلاش فدراسیون کشتی (به عنوان یک اقدام نیمه‌تمام) و فدراسیون جهانی چوخه در سال ۱۳۹۸ به عنوان یک «سبک رزمی» در فدراسیون ورزش‌های رزمی به ثبت رسیده است و با تمام پی‌گیری‌های و مذاکرات و مکاتبات و حتی استعلام کتبی فدراسیون ورزش روستایی از وزارت محترم ورزش و جوانان به‌عنوان بالاترین مسئول و متولی ورزش در کشور، تعیین تکلیف نشده است.

وزارت محترم ورزش و جوانان وظیفه دارد، «فدراسیون بین‌المللی کشتی با چوخه» و «فدراسیون جهانی چوخه» را که «مدعی ثبت جهانی چوخه» در «مراجع ورزشی بین‌المللی و جهانی» هستند، ولی در فهرست «فدراسیون‌های بین‌المللی وزارت ورزش و جوانان» و «کمیته ملی المپیک» ثبت نشده‌اند را با قاطعیت تعیین تکلیف کند، این در حالی اتفاق نمی‌افتد که «فدراسیون ملی چوخه» در کشور وجود ندارد!