مشکل ما که کمبود دانش نیست (گفت‌وگو با عیسی کلانتری درباره اظهارات نتانیاهو و ادعای او درباره آب ایران)

دیدارنیوز ـ بنيامين نتانياهو، ٣ روز پيش از نقشه جديد رژيم صهيونيستي عليه ايران رونمايي كرد. او كه در سخنراني‌هاي متعددش در سال‌هاي اخير از ايراد انواع اتهامات به ايران ابايي نداشته حالا به نظر مي‌رسد استراتژي جديدي را در دستور كار قرار داده است. انگشت گذاشتن بر يكي از بحران‌هاي اجتماعي ايران. نخست‌وزير رژيم صهيونيستي مدعي است كه مي‌خواهد به ايرانيان دانش مديريت آب و فناوري‌هاي جديد را هديه كند. كاربران شبكه‌هاي اجتماعي از همان ساعات اوليه انتشار اين ويدئو با يادآوري تناقض‌هاي متعدد در سياست‌هاي نتانياهو و رژيم تحت مديريتش با سخنان او به مثابه طنز برخورد كردند. اما روي ديگر سكه سياست‌هاي داخلي ايران است. اينكه مديران ارشد كشور براي برملا كردن نقشه جديد صهيونيست‌ها و بهبود مديريت منابع آب چه نقشه راهي روي ميز دارند؟

 

عيسي كلانتري، رييس سازمان حفاظت محيط زيست ايران در گفت‌وگو با «اعتماد» مي‌گويد كه ادعاهاي نتانياهو را نبايد جدي گرفت و به جاي آن سياستگذاران بايد بر اجراي اصلاحات در مديريت منابع آب در ايران تمركز كنند. كلانتري به صراحت چند بار تكرار مي‌كند كه ناكام ماندن دشمن براي ايجاد بحران اجتماعي و شكاف در ايران در گرو وحدت رويه و اراده سياسي براي كاهش مصرف آب است.
 
ارزيابي‌تان از انتشار ويدئوي اخير كه نخست وزير رژيم صهيونيستي در آن درباره مساله آب ايران حرف زده چيست. آيا مي‌شود گفت كه اين رژيم با تشخيص يكي از بحران‌هاي اجتماعي ما و ارايه پيشنهادهاي ظاهرا خيرخواهانه قصد دارد در كشور شكاف اجتماعي ايجاد كند؟

من در اين باره يكي دو روز پيش اظهارنظر كردم. به نظر من اظهارات نتانياهو كم ارزش‌تر از چيزي است كه قرار باشد ما براي جواب دادن به آن وقت بگذاريم. روشن است اين اظهارات از سر دلسوزي نيست و چون ديده‌اند كه ما با مساله كم آبي روبه‌رو هستيم رفته‌اند سراغ اين موضوع تا به خيال خودشان به ما ضربه بزنند اما اگر ما خودمان در كشور درست عمل كنيم برنامه‌هاي دشمنان ناكام مي‌ماند. نتانياهو با طراحي اين قبيل سناريوهاي نمايشي هيچ غلطي عليه امنيت ملي ما نمي‌تواند انجام بدهد. اما شرطش اين است كه در داخل براي حل بحران كم آبي اراده و اتحاد كافي داشته باشيم. نتانياهو يك غلط اضافي كرده ما نبايد در دام او گرفتار شويم.

به نظر من ما در كشور پتانسيل علمي كافي را براي حل مساله آب داريم و با كشورهاي توسعه يافته دنيا فاصله معناداري نداريم. يعني مي‌خواهم بگويم مشكل ما نبود دانش نيست بلكه ما از نبود اراده سياسي قوي براي اجراي تصميم‌هاي بزرگ رنج مي‌بريم و اين هم يك موضوع داخلي است و ربطي به بيگانگان ندارد. يعني اگر خودمان عقلاني عمل كنيم پايداري سرزمين‌مان را تضمين مي‌كنيم. بايد تصميم‌هاي بزرگ بگيريم و خودمان را با شرايط كم آبي تطبيق بدهيم. دولت در اين راه مصمم است اما كار دولت به تنهايي نيست ملت و مجموعه قوا بايد براي اجرايي شدن اين تصميم‌هاي بزرگ متحد و هماهنگ عمل كنند.

فناوري‌هاي نوين چيزي نيست كه فقط در انحصار رژيم صهيونيستي باشد همه دنيا به اين فناوري‌ها دسترسي دارند خود ما هم در كشور بسياري‌شان را داريم اما بايد اراده‌اي وجود داشته باشد كه برويم و هزينه كنيم. مساله ما سياست‌هاي پوپوليستي است كه بايد از آن دست بكشيم. اگر ما بر مبناي توان اكولوژيك كشور آب مصرف كنيم هيچ تهديدي متوجه مان نخواهد بود. ما در حال حاضر ١٠٠ درصد منابع تجديدپذيرمان را استفاده مي‌كنيم و بيلان مصرف آب در كشور منفي ٢٠ ميليارد مترمكعب است. در كشورهاي توسعه‌يافته فقط ٤٠ تا ٤٥ درصد منابع تجديدپذيرشان را استفاده مي‌كنند. براي ما روشن است كه بايد تصميم بگيريم ظرف يك مدت معين مثلا در ٦ سال مصرف منابع تجديدپذير را به ٦٠ درصد كاهش دهيم. اجرايي شدن چنين تصميمي در وهله اول نيازمند اراده سياسي قوي است.

طبيعي است. مخالفان دولت مي‌خواهند سر به تن دولت نباشد. آنها همه‌چيز را سياه نشان مي‌دهند. صفر تا صد برجام را بد جلوه مي‌دهند. FATF را بد جلوه مي‌دهند و عليه‌اش موضع مي‌گيرند. ما كه نبايد مبناي اقدامات‌مان حرف‌هاي مخالفان دولت باشد. دولت سياست‌هاي منطقي خودش را پيش مي‌برد. كساني كه اين حرف‌ها را مي‌زنند يا كم اطلاع‌اند يا اينكه عامدانه مي‌خواهند اين ماجرا را دستاويزي براي حمله به دولت قرار دهند. البته اينكه عده‌اي در كشور راه بيفتند و به اين و آن برچسب بزنند و بگويند فلاني خادم است يا خائن چيز تازه‌اي نيست.

دست نتانياهو براي همه دنيا رو است و اصلا نبايد خودمان را مشغول صحبت‌هاي او كنيم. دليل نمي‌شود واقعيت‌ها را كتمان كنيم و بگوييم ما مشكل نداريم. بحران كم‌آبي چيزي نيست كه بشود آن را پنهان كرد يا گفت كه درباره‌اش كسي حرف نزند. الان مردم شهرهايي مانند اصفهان و مشهد و جاهاي ديگر از نزديك اين مشكل را لمس مي‌كنند. براي خروج از اين وضعيت بايد شجاعت اجرايي كردن تصميم‌هاي بزرگ را داشته باشيم. اگر اين عقلانيت وجود داشته باشد سرزمين ما پايدار خواهد بود. جمهوري اسلامي پايدار خواهد بود.

مثلا وقتي مي‌گوييم نبايد به منابع آب فشار جديد ايجاد كنيم عده‌اي مي‌گويند پس كشاورزي را چه كار كنيم. متوجه نيستند كه كشاورزي مثل فرزندي است كه به مادر نياز دارد. ما الان داريم آب را كه نقش مادري دارد قرباني مي‌كنيم. يا مثلا صنايع پرآب بر بايد بروند كنار درياها. ديگر نمي‌شود در مناطق مركزي و كم آب صنايع پر آب بر ايجاد كرد. بدون تعارف بايد سهم بهره‌برداري از منابع آب را به نسبت بهره‌برداران كاهش دهيم. نمي‌شود اين تصميم را به تاخير انداخت.

كساني كه مي‌گويند كاهش مصرف آب در بخش كشاورزي يعني ضربه زدن به امنيت غذايي سواد كافي ندارند. كسي نمي‌خواهد امنيت غذايي را به مخاطره بيندازد بلكه ما بايد با حفظ امنيت غذايي به پايداري سرزمين هم فكر كنيم. اينها خيال مي‌كنند منابع آب هيچ‌وقت تمام نمي‌شود.

شوراي عالي آب تا همين الان هم تصميم‌هاي خوبي اتخاذ كرده و بعد از اين هم قاعدتا تصميم‌هاي جديدي مي‌گيرد اما تكرار مي‌كنم كه مساله ما نبود اراده سياسي قوي است. اين تصميم‌ها بايد ضمانت اجرايي داشته باشد. براي اجرايي شدن هم ما به يكپارچگي و اتحاد در كشور نياز داريم.
 
منبع: روزنامه اعتماد/امین شول سیرجانی/۲۳ خرداد ۹۷