دیدارنیوز ـ
مرضیه حسینی: اسیدپاشی یکی از بی‌رحمانه‌ترین مصادیق خشونت علیه زنان است که در طول چند سال اخیر در شهرهای مختلف از زنان قربانی می‌گیرد.
آن زن 35 سال دارد
او دیگر آفتاب را، باران را، گل‌ها را، مادرش و دنیا را نمی‌بیند
شب برای او ابدی است
او چشم ندارد
او درد دارد
شوهر آن زن اسید دارد
قاتلانی به نزدیکی رگ گردن
زن بی‌گناه دیگری قربانی خشونت شد. زن دیگری در سکوت و مماشات قانون، چشمهایش، سلامتی‌اش و روز‌های باقی‌مانده از عمرش را از دست داد. نرگس که از طرف شوهر سابقش شاهرخ، مورد اسیدپاشی قرار گرفت، در بیمارستان بستری شده و از وزیر بهداشت خواسته چشمهایش را خودش عمل کند تا شاید بینایی‌اش را به دست بیاورد. شاهرخ راهی زندان شد تا دیه بپردازد و حبسش را بکشد. اما چه مقدار پول و چند سال زندانی شدن او، چشم‌ها و سلامتی نرگس را باز می‌گرداند؟
ـ اواخر اسفند سال ۹۶ زن جوانی در تبریز که به خواستگارش جواب رد داده بود، قربانی اسیدپاشی شد.
ـ در اسفند ۹۵ دو زن در پارک پتروشیمی شهرستان ماهشهرِ خوزستان قربانی اسیدپاشی شدند. گفته شد یکی از این دو زن باردار بوده است.
ـ در روز ۹ آبان ۹۶ دو خواهر ۲۰ و ۲۲ ساله از سوی یک مهاجم اسیدپاش در مرند آذربایجان شرقی مورد حمله قرار گرفتند.
ـ فروردین ۹۵ در شمال تهران دختری به دلیل امتناع از رابطه جنسی، مورد اسیدپاشی از طرف دوست پسرش قرار گرفت.
ـ مریم قربانی در اردیبهشت 97 از طرف همسرش مورد اسیدپاشی قرار گرفت.
نگاهی به آمار و اطلاعات اسیدپاشی به زنان در سال‌های اخیر نشان می‌دهد که این زنان اغلب از طرف شوهر، دوست پسر، شوهر سابق و خواستگار و یا اعضای خانواده و فامیل خود مورد اسیدپاشی قرار گرفته‌اند.
این آمار همچنین، از طرفی نشان دهنده خشونت خانوادگی علیه زنان است و از طرف دیگر نشان می‌دهد که حوزه عمومی تا چه حد برای زنان ناامن است که زنی به راحتی در خیابان، در پارک و کوچه و محله، مورد اسیدپاشی قرار می‌گیرد. تنها چیزی که مهاجم لازم دارد مقداری اسید است که مشخص نیست چرا به این راحتی در اختیار همه قرار دارد.
تکرار اسیدپاشی همچنین نشان دهنده این مساله است که قوانین به اندازه کافی بازدارنده نیست و اغلب پرونده‌های اسیدپاشی نیز به فرجام نمی‌رسند.
نوع دیگری از اسیدپاشی به زنان که نشانگر میزان ناامنی عرصه عمومی است، حوادث تلخ سال ۹۳ در اصفهان است که ۴ زن مورد اسیدپاشی قرار گرفتند. گفته می‌شود پیش از این حادثه، امام جمعه اصفهان در خطبه‌های نمازجمعه گفته بود که مسئله حجاب از تذکر لسانی فراتر رفته و باید از نیروی قهریه استفاده کرد. این اتفاق همچنین، هم‌زمان با ارائه طرح امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه با بدحجابی رخ داده بود و به همین دلیل میان اسیدپاشی سال ۹۳ اصفهان با بقیه موارد، تفاوت‌هایی دیده می‌شود.
چه باید کرد؟
انواع خشونت علیه زنان، از ازدواج دختر بچه‌ها گرفته تا خشونت خانگی و اسیدپاشی، ریشه در واقعیت مناسبات اجتماعی جنسیت دارد، یعنی از آن رو رخ می‌دهد که زنان نسبت به مردان در جامعه خانواده، اجتماع، اقتصاد و سیاست، جایگاه فروتری دارند و همواره به عنوان جنس ضعیف تلقی می‌شوند. حقوق انسانی آنها به رسمیت شناخته نمی‌شود، به ثروت و ابزار قدرت و فرصت‌های کمتری دسترسی دارند، مورد قضاوت‌های ارزشی متفاوتی قرار می‌گیرند، کلیشه‌های فرهنگی تبعیض‌آمیز علیه آنان وجود دارد و راه‌های پیشرفت کمتری پیش‌روی خود می‌بینند؛ بنابراین مداخله در زمینه خشونت خانگی، آموزش دادن به مردان و انجام اصلاحات در حوزه قانون‌گذاری و همچنین تلاش بی‌‌وقفه برای ایجاد تغییر در سنت‌ها و نگرش‌های غلط فرهنگی نسبت به فرودست بودن زنان، پیش‌نیاز‌های اساسی برای حل مساله اسیدپاشی است.
بدیهی است که بدون کمک مردان و تحول در ذهن و زبان آنها نسبت به مساله جنس و جنسیت، جنبش حقوقی زنان، دستاوردهای اندکی خواهد داشت زیرا زنان خشونت‌دیده، قربانی ازلی و ابدی پنداشتن جایگاه فروتر زنان نسبت به مردان هستند.
زنانی که به وسیله اسید تبدیل به مردگانی متحرک می‌شوند، در خانواده و جامعه‌ای بالیده‌اند که مردان جایگاه خدایی داشته و زنان را مایملک خود می‌دانند و بر اساس همین فرض است که زن سابقشان را با وجود متارکه، از آن خود دانسته و در صورتی که زن خلاف میل‌شان رفتار کند، او را با اسید می‌سوزانند.
بنابراین تا زمانی که مردان آگاه نشوند و دست از امتیازات سنتی که خانواده، قانون، اجتماع و فرهنگ در فرودست ساختن زنان به آنان داده نکشند، خشونت بر زنان ادامه خواهد یافت.
